<<αρχική σελίδα περί Ελληνικής Γλώσσας και Ελλήνων Διώξεις, Προμηθέας Λόγος<<

      Συνέχεια στὴν νομοθεσία τοῦ Ἰουστινιανοῦ *Codex Iustianianus* διαβάζουμε :

1.11.10 *Ἐπειδὴ ἔχουν συλληφθεῖ μερικοὶ , οἱ ὁποῖοι διακατέχονται ἀπὸ τὴν πλάνη τῶν ἀνόσιων καὶ μιαρῶν Ἑλλήνων (...) ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουν γίνει χριστιανοὶ (...) ἂν φανοῦν νὰ ἐπιμένουν στὴν πλάνη τῶν Ἑλλήνων , θὰ ὑποβληθοῦν στὴν ἐσχάτη τῶν ποινῶν (...) θὰ παρεμποδίσουμε δὲ κάθε μάθημα ποὺ διδάσκεται ἀπὸ αὐτοὺς , ποὺ πάσχουν ἀπὸ τὴ νόσο τῶν ἀνόσιων Ἑλλήνων (...) θεσπίζουμε τοὺς ἴδιους νόμους καὶ γιὰ τοὺς ἀλιτήριους Ἕλληνες . *Codex Novellae , Constitutiones* .

Ἐνῶ μὲν εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ Ἰουστινιανὸς ἦταν αὐτὸς ποὺ καθιέρωσε τὸν θεσμὸ τῆς *Ἱερᾶς Ἐξέτασης* καὶ τὸ ἀξίωμα τοῦ Ἐξεταστοῦ ὁ ἱστορικὸς Θεοφάνης εἰς *Χρονογραφία* μᾶς πληροφορεῖ ἕνα λιγότερο σὲ ἐμᾶς γνωστὸ τρόπο μαρτυρίου , ὡς μέθοδος ἐπιβολῆς τοῦ χριστιανισμοῦ . Ἀναφέρει αὐτὸς ὁ ἱστορικὸς ὅτι ἀρκετὲς φορὲς παρεδίδοντο *αἱρετικοὶ* κρατούμενοι σὲ κομπογιαννίτες γιὰ νὰ γίνουν ζωντανὰ πειραματόζωα σὲ θανατηφόρες ἀποτρόπαιες χειρουργικὲς ἐπεμβάσεις . *....ΟΝ ΕΝ ΤΩ ΜΩΛΩ ΤΟΥ ΘΩΜΑ ΧΕΙΡΟΚΟΠΗΣΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΔΟΚΟΠΗΣΑΝΤΕΣ ΗΝΕΓΚΑΝ ΤΟΙΣ ΙΑΤΡΟΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΤΟΝ ΑΝΕΤΕΜΟΝ ΖΩΝΤΑ ΑΠΟ ΗΒΗΣ ΕΩΣ ΤΟΥ ΘΩΡΑΚΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΤΑΝΟΗΣΑΙ ΤΗΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΝ* ! (*Χρονογραφία* σέλ. 436) .

Μαζικὲς ἐξοντώσεις Ἑλλήνων (ἑλληνιστῶν) μὲ σαδιστικὸ θάνατο διασώζει στὰ *Ἀνέκδοτά* του ὁ ἱστορικὸς Προκόπιος (20 , 10 - 16) ὡς ἐπίσης καὶ εἰδήσεις σύμφωνα μὲ τὶς ὁποῖες οἱ αἴθουσες βυζαντινῶν δικαστηρίων γίνονταν αἴθουσες βασανιστηρίων .

Ὁ Νικηφόρος Σκευοφύλαξ καὶ ὁ Ἰωάννης Λυδὸς (6ος αἵ. μ.χ.) ἀναφέρουν τὶς ἑξῆς ἀποτρόπαιες μεθόδους ἐπιβολῆς τοῦ Χριστιανισμοῦ : *ΑΠΤΕΣΘΩ ΠΥΡΑ , ΕΤΟΙΜΑΖΕΣΘΩ ΣΤΡΕΒΛΩΤΗΡΙΟΝ ΚΑΙ ΠΡΟΘΕΣΙΝ ΑΠΑΣΑ ΕΚΝΙΚΩΝΤΑ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΥΣ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΩΝ ΠΑΡΑΤΡΕΧΟΝΤΑ* . Νικηφόρος Σκευοφύλακας *βίος ἐν ἐπιτόμω καὶ ἐγκώμιον τοῦ Θεοφανοὺς τῆς Σιγριανῆς* . (Ἔκδ.  De Boor , Λειψία σέλ. 24) .

Τὴν *νομικὴ* κάλυψη γιὰ ἀκρωτηριασμοὺς , τύφλωση καὶ κάψιμο στὴν πυρά μας τὴν ἔδωσε ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς μὲ τό : *ἐὰν σκανδαλίζη σὲ ἡ χείρ σου ἀποκοψον αὐτὴν ... ἐὰν ὁ ὀφθαλμός σου σκανδαλίζη σὲ , ἔκβαλε αὐτόν* . (Μάρκος Θ΄43 - 47) .

Καὶ τί λέει ὁ Ἰησοῦς γιὰ τὴν φωτιὰ ; *Φωτιὰ ἦρθα νὰ βάλω πάνω στὴν Γῆ καὶ πόσο θὰ ἤθελα νὰ εἶχε ἤδη ἀνάψει* . (*Κατὰ Λουκᾶν* ἲβ΄49 -50) . Καὶ ἐξηγεῖ ὁ Ἰησοῦς : *Μὴν νομίζετε ὅτι ἦλθα νὰ βάλω εἰρήνη στὴ Γῆ . Δὲν ἦλθα νὰ βάλω εἰρήνη ἀλλὰ μάχαιρα* . (Ματθαῖος , ἰ΄34 - 38) .

Καὶ θὰ ρωτήσετε , γιατί οἱ χριστιανοὶ τόσο μισοῦσαν τοὺς Ἕλληνες καὶ ἐξεγέρθηκαν ἐναντίων τους καὶ χρησιμοποίησαν τὶς πιὸ ἀπάνθρωπες μεθόδους ποινῆς ἐναντίων τους , ἀκόμα καὶ τὴν γενοκτονία αὐτῶν ;

Διότι : *Ἐξεγέρω τὰ τέκνα σου , Σιῶν ἐπὶ τὰ τέκνα τῶν Ἑλλήνων* μᾶς λέει ὁ *Ζαχαρίας* , θ΄13 - 15 .

Διαβάζουμε δὲ στὶς *Πράξεις* , κὰ΄ 28 -29 : *Μέχρι καὶ Ἕλληνες ἔβαλε μέσα στὸ ἱερὸ καὶ μόλυνε τὸν ἅγιο τοῦτο τόπο* .

Λέει δὲ ὁ Ἰησοῦς Χριστός : *Ὅσο γιὰ τοὺς ἐχθρούς μου , αὐτοὺς ποὺ δὲν μὲ θέλησαν γιὰ βασιλιὰ τοὺς , φέρτε τοὺς ἐδῶ καὶ κατασφάξτε τοὺς μπροστά μου* . (*Κατὰ Λουκᾶν* , ἲθ΄27) .

Ἡ τραγικότερη ἀναφορὰ γιὰ τὴν ποινὴ τοῦ *καυθῆναι* δηλαδὴ τὸ κάψιμο τῶν ζωντανῶν θυμάτων (Ἑλλήνων , Ἑλληνιστῶν , αἱρετικῶν , εἰδωλολατρῶν...) ἀναφέρεται στὴν *Ἀλεξιάδα* τῆς Ἄννης Κομνηνῆς , μὲ θύμα τὸν Βασίλειο Βογομίλων ποὺ μερικοὶ τὸν ταυτίζουν μὲ τὸν ἥρωα Βασίλειο Διγενῆ - Ἀκρίτα .

Οἱ Χριστιανοὶ αὐτοκράτορες τοῦ Βυζαντίου (τῆς Νέας Ρώμης) παρέδιδαν στὴν πυρὰ ἀκόμη καὶ ἀνάπηρους Νικήτας Χωνιάτης *Χρονολόγια* vi 404 , 405 καὶ 332) .

Γιὰ τὴν *ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ* δὲν ἔλειψαν καὶ οἱ ὁμαδικὲς καύσεις στὸν Ἱππόδρομο τοῦ Βυζαντίου : *τοὺς δὲ μεγιστάνας τῶν Ἀρμενίων σωρεύσας ἐν΄ τόπω ἐνὶ ζωοκαύστους ἐποίησε* (Θεοφάνης σέλ. 372 . 18) καὶ ἔχω ἤδη μιλήσει περὶ τῆς Γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων τῆς Ἀρμενίας .

Ὁ δὲ Ἰουστινιανὸς μέσω τῶν ἱεροεξεταστῶν τοῦ , ἐξόντωσε μαζικὰ Ἕλληνες τῆς αὐτοκρατορίας ρίχνοντας τοὺς , ζωντανοὺς στὴν πυρὰ , μαζὶ μὲ τὰ βιβλία καὶ τὰ ἀγάλματα : *...ΜΗΝΙ ΙΝΔΙΚΤΙΩΝΙ ΤΗ ΑΥΤΗ ΣΥΣΧΕΘΕΝΤΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΕΡΙΕΒΩΜΙΣΘΗΣΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΑΥΤΩΝ ΚΑΤΑΚΑΥΘΗΣΑΝ ΕΝ ΤΩ ΚΥΝΗΓΙΩ* (Ἰωάννης Μαλάλας *Χρονογραφία* , σέλ. 491) .

Πολλοὶ ἱστορικοὶ Βυζαντινοὶ μὲ κίνδυνο τῆς ζωῆς τοὺς ἔγραψαν μέχρι ποὺ ἔφθανε ἡ πολυδιαφημισμένη ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὸν κόσμο καὶ ἰδιαιτέρως γιὰ τοὺς Ἕλληνες .

Καὶ τελειώνω μὲ αὐτὰ τὰ λόγια του Ἰησοῦ Χριστοῦ : *Ἐὰν κάποιος ἔρχεται πρὸς τὰ μένα καὶ δὲν μισεῖ τὸν πατέρα του καὶ δὲν μισεῖ τὸν πατέρα του καὶ τὴν μητέρα του καὶ τὴν γυναίκα του καὶ τὰ παιδιὰ καὶ τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τὶς ἀδελφὲς ἀκόμα καὶ τὴν ψυχή του , δὲν γίνεται νὰ εἶναι μαθητής μου* . (Κατὰ Λουκᾶν , ἲδ΄26) . *...Ὅποιος δὲν ἔχει , ἂς πουλήσει τὸ πανωφόρι του καὶ ἂς ἀγοράσει μαχαίρι* . (Κατὰ Λουκᾶν , κβ΄36 - 37) , *...ἦλθα νὰ διχάσω τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν πατέρα του καὶ τὴν κόρη ἀπὸ τὴν μάνα καὶ τὴ νύφη ἀπὸ τὴν πεθερά της* . (Ματθαῖος , ἰ΄34 - 38) .

Κατὰ τὴν βασιλεία τοῦ Αὐτοκράτορα Θεοδοσίου ὁ Χριστιανισμὸς γίνεται ἡ ἐπιβληθεῖσα θρησκεία τῆς Ρωμαϊκῆς Βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας εἰς τὴν ὁποία οἱ Ἕλληνες ὑπόδουλοι ἤσαν .

Ἒπ΄ αὐτοῦ του Θεοδοσίου , ἐναντίων τῶν Ἑλλήνων ἐφαρμόστηκαν , ἐπὶ αἰῶνες πολλοὺς , μέτρα ποὺ πῆραν τὸν χαρακτήρα πραγματικῶν διώξεων .

Τὸ μαντεῖο τῶν Δελφῶν ὑποχρεώθηκε νὰ σιγήσει . Οἱ Ὀλυμπιακοὶ ἀγῶνες καὶ τὰ Ἐλευσίνια Μυστήρια ἀπαγορεύθηκαν  , τὰ ἱερὰ τῶν προγόνων μᾶς λεηλατήθηκαν καὶ κατεδαφίσθηκαν . Τὰ δὲ πανέμορφα γλυπτὰ ποὺ διακοσμοῦσαν τὰ ἱερὰ καὶ τὶς πόλεις τῶν Ἑλλήνων καταστραφῆκαν ἀπὸ τὸ μένος καὶ τὸ μίσος τῶν χριστιανῶν .

Ἔτσι τὰ βλέπουμε σήμερα στὰ μουσεῖα μᾶς διαμελισμένα , ἀποκεφαλισμένα , ἀκρωτηριασμένα , μὲ σφυριὰ σπασμένα , σιωπηλοὶ μάρτυρες καὶ αὐτὰ ἑνὸς πανέμορφου κόσμου , χαμένου κόσμου πιὰ στὴν αἱματοβαμμένη λήθη , ὅπου βρίσκονται θαμμένα , σκορπισμένα , ὁλότελα ξεχασμένα τὰ ἱερὰ κόκαλα ἑκατομμυρίων βασανισμένων δολοφονημένων Ἑλλήνων , θύματα πολλαπλῶν γενοκτονιῶν .

Οἱ ναοὶ κατεδαφίσθηκαν . Πάνω τους καὶ ἀπὸ τὰ ἐρείπια αὐτῶν ὡς ταφόπλακες χτίστηκαν οἱ ἐκκλησίες τῶν νέων χριστιανῶν δοξάζουσιν τὸν ξενόφερτο γιὰ τοὺς Ἕλληνες τότε ἑβραϊκὸ θεὸ Ἰεχωβὰ .

Καὶ τὸ ἄγαλμα κάθε θεοῦ εἰς τὸν ὁποῖο οἱ Ἕλληνες ἔχτιζαν τὸν κάθε τοὺς ναὸ , τοποθετοῦντο μετὰ ἀσύλληπτου μίσους ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς εἰς τοὺς βόθρους τῶν νεοκτιζομένων χριστιανικῶν ἐκκλησιῶν . Οἱ δὲ Ἕλληνες ἐθνικοὶ ἱερεῖς ὅπως γράφει μὲ κάποιαν πίκρα ὁ Λιβάνιος ὑποχρεώθηκαν : *νὰ σιγήσουν ἢ νὰ ἀποθάνουν* .

Ἔτσι πέθανε ὁ μεγαλύτερος Παγκόσμιος Πολιτισμὸς τοῦ κόσμου , αὐτὸς ποὺ εἶδε πρῶτος τὸ φῶς τοῦ ἥλιου στὴν Γῆ , αὐτὸς ποὺ ἐκπολίτισε ὅλους τους λαοὺς τῆς οἰκουμένης .

Ἔτσι πέθανε ὁ Μέγας Φωτοδότης Ἑλληνικὸς Πολιτισμὸς καὶ οἱ Ἕλληνες δημιουργοί του μὲ μία Τραγικὴ φωνὴ , πνιγμένη στὸ αἷμα τῆς ἀνθρώπινης ἀχαριστίας καὶ μιαρῆς ἀδικίας .

Ἔτσι ἀπάνθρωπα ἔσβησε ὁ Μέγας Φωτοδότης Ἑλληνικὸς Λόγος . 

Καὶ λέει ὁ Γερμανὸς φιλόσοφος Νίτσε : *Δὲν ἀποκάμνω νὰ ἀναπολῶ αὐτοὺς τοὺς (Ἕλληνες) στοχαστὲς ποὺ κάθε ἕνας τους εἶχε μία ἀσύλληπτη ἰδιαιτερότητα....καὶ φαίνεται πὼς οἱ Ἕλληνες στὰ κατοπινὰ χρόνια λησμόνησαν τὸ καλλίτερο μέρος τῆς πνευματικῆς τους πορείας . Καὶ ποιὸς λαὸς θὰ μποροῦσε νὰ ἰσχυρισθεῖ ὅτι τὸ ξαναβρῆκε ; Ὅπως καὶ νὰ΄ναὶ νομίζω πὼς ὅλα αὐτὰ τελειώνουν μὲ μία κραυγὴ :

Πόσο ὡραῖοι ὑπῆρξαν ! *  

Ἂς ἐξετάσουμε τὸν μισελληνισμὸ τῶν Βυζαντινῶν κατὰ τὸν 9ο αἵ.

Τὸ 842 μ.χ. χρονιὰ ποὺ ἔγινε ἡ ὁριστικὴ ἀναστύλωση τῶν εἰκόνων , οἱ ἑορτασμοὶ τῶν Ὀρθοδόξων συνοδεύτηκαν ἀπὸ μία *φρικτὴν τελετὴν* ἀναθεματισμῶν - ὅπως τὴν χαρακτηρίζει ὁ καθηγητὴς Νίκ. Τωμαδάκης *Τριώδιον* ὅπου μεταξὺ ἄλλων ὁρίζονται τὰ ἑξῆς :

*ΤΟΙΣ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΔΙΕΞΙΟΥΣΙ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΗ ΔΙΑ ΠΑΙΔΕΥΣΙΝ ΜΟΝΟΝ ΤΑΥΤΑ ΠΑΙΔΕΥΟΜΕΝΟΙΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΑΙΣ ΔΟΞΑΙΣ ΑΥΤΩΝ ΤΑΙΣ ΜΑΤΑΙΑΙΣ ΕΠΟΜΕΝΟΙΣ ΚΑΙ ΩΣ ΑΛΗΘΕΣΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΣΙ ΚΑΙ ΟΥΤΩΣ ΑΥΤΑΙΣ ΩΣ ΤΟ ΒΕΒΑΙΟΝ ΕΧΟΥΣΑΙΣ ΕΓΚΕΙΜΕΝΟΙΣ ΩΣΤΕ ΚΑΙ ΕΤΕΡΟΥΣ , ΠΟΤΕ ΜΕΝ ΛΑΘΡΑ , ΠΟΤΕ ΔΕ ΦΑΝΕΡΩΣ ΕΝΑΓΕΙΝ ΑΥΤΑΙΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΕΙΝ ΑΝΕΝΔΟΙΑΣΤΩΣ ΑΝΑΘΕΜΑ* . Ἐδῶ λοιπὸν ἀναθεματίζονται ὅσοι διδάσκουν / διδάσκονται τὴν Ἑλληνικὴ Παιδεία .

Ὁ θεωρούμενος ὡς κλασσικὸς ἱστορικός της ὀρθόδοξου Θεολογίας Βασίλειος Στεφανίδης παραθέτει τὸ *Συνοδικόν* της 7ης Οἰκουμενικλης Συνόδου : *Ἀνάθεμα εἰς τοὺς εὐσεβεία ἐπαγγελόμενους τὰ τῶν Ἑλλήνων δυσώδη καὶ δυσσεβὴ δόγματα* . Ἐδῶ πάλι ἀναθεματίζονται οἱ διδάσκαλοι τῆς Ἑλληνικῆς Παιδείας .

Τὴν ἴδια ἐποχὴ ὁ Θεόδωρος Στουδίτης στὸν *Κανόνα*  (ποὺ ψάλλεται στὸ *Συνοδικόν της Ὀρθοδοξίας*) ἐξαπολύει μύδρους σφοδροὺς κατὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ στρέφεται κατὰ τοῦ Ἰωάννη Γραμματικοῦ , ὁ ὁποῖος ἀρχικὰ ἦταν ἡγούμενος στὴν μονὴ τῶν ἁγίων Σεργίου καὶ Βάκχου ἀλλὰ ἀργότερα ἐνστερνίσθηκε τὸ ἀρχαῖο Ἑλληνικὸ Πνεῦμα τόσο , ὥστε νὰ ἀποστασιοποιηθεῖ ἀπὸ τὴν χριστιανικὴ διδασκαλία .

Τὸν (Ἰωάννη Γραμματικὸ) ὀνομάζει (ὁ Θεόδωρος Στουδίτης) *ἴσον τῶν Ἑλλήνων* καὶ τὸν κατηγορεῖ , ὅτι *περηφανευόταν γιὰ τὰ ἔργα τους , ποὺ ἡ φωνὴ τῶν δικαίων δίκαια (ὁ χριστιανισμὸς) τὰ σκόρπισε στοὺς ἀνέμους* καὶ συνεχίζει : *ΟΥΚ ΕΔΕΙ ΣΕ , Ω ΠΑΡΑΝΟΜΕ , ΟΝΟΜΑΖΕΣΘΑΙ ΤΟΙΑΥΤΗΝ ΚΛΗΣΙΝ , ΜΑΛΛΟΝ ΠΥΘΑΓΟΡΑΝ  ΚΑΙ ΚΡΟΝΟΝ ΚΑΙ ΑΠΟΛΛΩΝΑ Η ΤΙΝΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΘΕΩΝ , ΩΝ ΤΟΝ ΒΙΟΝ ΕΖΗΛΩΣΑΣ ΤΕΡΠΟΜΕΝΟΣ ΤΑΙΣ ΑΣΕΛΓΕΙΑΣ ΑΥΤΩΝ* .

Στὶς ἀρχὲς τοῦ 10ου αἵ. ὁ Κωνσταντῖνος ὁ Σικελός  γράφει ἕνα ποίημα κατὰ τοῦ αὐτοκράτορα Λέοντα τοῦ Σοφοὺ  καὶ τὸν κατηγορεῖ ὅτι : *λάτρεψε τὸ ἀμέτρητο πλῆθος τῶν θεῶν καὶ ἀρνήθηκε τὴν Ἁγία Τριάδα* καὶ ἐπιθυμεῖ νὰ τὸν δεῖ νὰ καίγεται στὸν Ἅδη μὲ τοὺς ἀγαπημένους τοῦ ἀρχαίους φιλοσόφους .

Σὲ ἕνα ἄλλο τοῦ ποίημα ὁ Κωνσταντῖνος ὁ Σικελὸς στρέφεται κατὰ τῶν Ἑλλήνων : *Νὰ χαθοῦν αὐτοὶ ποὺ ἀρνιοῦνται τὴν Θεότητα αὐτὴ ποὺ ἀσπάζονται τὴν πλάνη τοῦ Μάνη (ἡ μέσα Μάνη τῆς ἔνδοξης Σπάρτης δὲν εἶχε ἀκόμη ἐκχριστιανιστεῖ μέχρι καὶ τὰς ἀρχὰς τοῦ 10ου αἳ μ.χ.) καὶ αὐτοὶ ποὺ λάτρεψαν τοὺς θεοὺς τῶν Ἑλλήνων . Κάτω ὅσοι δὲν λατρεύουν τὸν θεό, ποὺ εἶναι νοητὸς σὲ τρία πρόσωπα καὶ τιμᾶται σὲ μία φύση (οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἔβλεπαν τὸν ἕνα θεὸ - τὴν μία φύση σὲ 12 + πρόσωπα)...

Οἱ Ἕλληνες νὰ σκάσουν ἂπ΄ τὸ κακό τους* .

Τὸ κείμενο αὐτὸ γράφτηκε στὶς ἀρχὲς τοῦ 10ου αἵ. μ.χ. καὶ σύμφωνα μὲ τὴν συμβατικὴ ἱστορία ἡ Ἑλληνικὴ θρησκεία καὶ ὁ Ἑλληνικὸς Πολιτισμὸς εἶχαν πρὸ πολλοῦ ἐκλείψει . Ποιοὶ λοιπὸν ἤσαν αὐτοὶ οἱ Ἕλληνες οἱ ὁποῖοι πρέπει *νὰ σκάσουν ἀπὸ τὸ κακό τους* ἐπειδὴ λάτρευαν τοὺς θεοὺς τῶν Ἑλλήνων ;

Μέσα στὰ πλαίσια τοῦ σφοδροῦ μισελληνισμοῦ τῶν βυζαντινῶν τὸν 9ο καὶ 10ο αἰώνα μ.χ. διενεργεῖται ὁ βίαιος ἐκχριστιανισμὸς τῶν κατοίκων τῆς Μέσα Μάνης ἀπὸ τὸν Νίκωνα . Ὁ Κωνσταντῖνος Ζ΄ὁ Πορφυρογέννητος στὸ *Περὶ Διοικήσεως αὐτοκρατορίας* γράφει τὰ ἑξῆς : *ΙΣΤΕΟΝ ΟΤΙ ΟΙ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ ΜΑϊΝΗΣ ΟΙΚΗΤΟΡΕΣ ΟΥΚ ΕΙΣΙΝ ΑΠΟ ΤΗΣ ΓΕΝΕΑΣ ΤΩΝ ΠΡΟΡΡΗΘΕΝΤΩΝ ΣΛΑΥΩΝ , ΑΛΛ΄ ΕΚ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΩΝ ΡΩΜΑΙΩΝ , ΟΙ ΠΡΟΠΑΛΑΙΟΙΣ ΧΡΟΝΟΙΣ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΑΣ ΤΩΝ ΕΙΔΩΛΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΑΛΑΙΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ , ΟΙΤΙΝΕΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΟΙΔΙΜΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΒΑΠΤΙΣΘΕΝΤΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΓΕΓΟΝΑΣΙΝ* .

Ὁ Νίκων θανάτωσε τὸν ἔφορο τῆς περιοχῆς Ἀντίοχο , σκότωσε ὅλους τους ἱερεῖς τῆς ἀρχαίας θρησκείας καὶ τοὺς ἀμετάπειστους , ἰσοπέδωσε ἱερὰ καὶ βάπτισε τοὺς ὑπόλοιπους μὲ σωματικὴ καὶ ψυχολογικὴ βία .

9ος αἳ μ.χ. Ἡ σφαγὴ τῶν Κρητικῶν , γιατί ἀρνήθηκαν τὴν Χριστιανικὴ θρησκεία .

Τὸ μίσος τῶν βυζαντινῶν καὶ τοῦ Πατριαρχείου ὑπῆρξε ἄφθαρτο καὶ συνεχίστηκε καὶ μετὰ τὴν ἅλωση . Ἡ Ὑψηλὴ Πύλη καὶ τὸ Πατριαρχεῖο ὀργάνωναν μαζὶ ἐκστρατεῖες γιὰ νὰ ἐξολοθρεύσουν τοὺς ἀρνησίθρησκους Κρῆτες . Ἡ σφαγὴ μεγάλου μέρους τῶν κατοίκων τῆς Κρήτης ἀπὸ τοὺς Βυζαντινοὺς ὑπῆρξε μία ἄγνωστη ἱστορικὴ πτυχὴ τοῦ ἀνθελληνισμοῦ τοῦ Βυζαντίου ποὺ ἐσκεμμένα ἀπέκρυψε ἡ ἐπίσημη ἱστορία καὶ τὸ ἐπίσημο *Ἑλληνοχριστιανικὸ* κατεστημένο .

Ὁ ἱστορικὸς Νίκ. Ἀγγελὴς (στὸ ὓπ΄ἄρ. 7 τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ *Ἱστορία Εἰκονογραφημένη* Ἰανουάριος 1969) γράφει τὰ ἑξῆς γεγονότα γιὰ τὴν σφαγὴ τῶν Κρητικῶν - αὐτοὺς τοὺς γνήσιους ἀπογόνους τῶν Πελασγῶν καὶ τῶν Δωριέων ποὺ ποτὲ δὲν *χώνεψαν*  τοὺς Βυζαντινούς , τους Κρητικοὺς συντηρητικοὺς ποὺ ἡ ψυχή τους δὲν μποροῦσε νὰ δεχθεῖ τὸ νέο δόγμα (τὸν χριστιανισμὸ) ποὺ ζητοῦσε δουλεία ταπείνωση καὶ ὑποταγὴ , αὐτοὺς τοὺς Κρῆτες τοὺς γενναίους , πολεμοχαρεῖς ἄνδρες καὶ γυναῖκες ποὺ ἀγαποῦσαν τὴν ζωὴ μὲ πάθος καὶ δὲν ἔσκυβαν τὸ κεφάλι .

Αὐτὰ λοιπὸν ἐξιστορεῖ ὁ Ἀγγελής : *Οἱ σχέσεις τοῦ Βυζαντίου μὲ τοὺς Κρῆτες δὲν ἦταν ποτὲ ἁρμονικὲς . Ὁ λαὸς ἀτίθασος καὶ πολεμικὸς δὲν ὑποτάσσονταν στοὺς Βυζαντινοὺς Φεουδάρχες καὶ στρατηγοὺς . Κάθε τόσο ξεσποῦσαν ταραχὲς καὶ στάσεις . Κατὰ τὴ διάρκεια μίας τέτοιας ἀνταρσίας τὸν 9ο αἵ. μ.χ. ...μωαμεθανοὶ τῆς Ἱσπανίας ἀποβιβάσθηκαν στὴν Κρήτη καὶ ἔκτισαν ἕνα ὀχηρὸ φρούριο στὸν Χάνδακα....Πολλοὶ νέοι της Κρήτης συνεταιρίστηκαν μὲ τοὺς *Σαρακηνούς* ....Οἱ μεγάλοι ἀρχηγοὶ τῶν λεγομένων Σαρακηνῶν τῆς Κρήτης εἶναι Ἕλληνες , Φώτιος , Λέων Τριπολίτης....Ὕστερα ἀπὸ πολλὲς ἄτυπες ἀπόπειρες ὁ Νικηφόρος Φωκᾶς (ὁ βυζαντινὸς) μὲ τρομερὸ στόλο ἀπὸ τρεῖς χιλιάδες πλοῖα χτυπᾶ τὸν Χάνδακα τὸ 960 αἳ μ.χ..... νικά ο Φωκᾶς καὶ περνᾶ μαχαίρι ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους....οἱ νικητὲς σφάζουν σαράντα χιλιάδες ἄνδρες τῆς Κρήτης . Τὸ νησὶ ἐρημώνεται .

Μόνον στὰ χωριὰ καὶ στὰ βουνὰ γλιτώνουν λίγες χιλιάδες κάτοικοι . Τὸ Βυζάντιο μοιράζει τὸ νησὶ σὲ Φέουδα καὶ ἐγκαθιστᾶ στὴν Κρήτη διαλεκτὲς οἰκογένειες τῆς Κωνσταντινουπόλεως , Φωκάδες , Μελισσηνοὺς , Μουσούρους , Χορτατζῆδες , Σκορδίληδες , Γαβαλάδες κ.λ.π.

Καὶ ὁ Νίκων ἀγωνίζεται νὰ ξαναφέρει τοὺς Κρητικοὺς στὴν θρησκεία τοῦ Χριστοῦ*

Γράφει δὲ ὁ Νικόλαος Τωμαδάκης (καθηγητὴς τῆς Βυζαντινῆς Φιλολογίας στὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν 1956) στὸ ἔργο τοῦ (*Εἰσαγωγὴ εἰς τὴν Βυζαντινὴν Φιλολογίαν* τόμος Ἃ΄τεῦχος Ἅ΄, ἔκδ. δευτέρα , Ἀθῆναι 1956 σέλ. 23 - 24) :

*Κατὰ τὰ τελευταία ἔτη συνηθίσαντες  , ὑπὸ τὰ ἀνθρωπιστικὰ συνθήματα νὰ ἐνώνωμεν τοὺς δύο αὐτοὺς διαφορώτατους ἀλλήλων κόσμους , τὸν ἑλληνικὸ καὶ τὸν χριστιανικὸ , συνχέομεν εἰς τὴν σφαίραν τοῦ πνεύματος δύο διακρινομένας ἀλλήλων καὶ πολλάκις ἀντιμαχόμενας καταστάσεις ὧν ἑκάστη εἶχε καὶ τὴν ἰδίαν (δική) της θεώρησιν....Ὁ χριστιανισμὸς ὑπῆρξε πολέμιος κατὰ κύριον λόγον τοῦ Ἑλληνισμοῦ ὡς ζωῆς καὶ ὡς σκέψεως . Ἔβλεπε εἰς αὐτὸν ...τὸ φιλέρευον πνεῦμα τὸ ὁποῖον ἦγεν εἰς τὴν φιλοσοφίαν . Τὸ διὰ τοὺς Ἕλληνας ἡ ἀλήθεια δὲν ἦτο σταθερὰ καὶ ἐξ΄ἀποκαλύψεως , ἀλλὰ εὔρημα τῆς ἀνθρωπίνης διανοίας , τοῦτο δὲν συνεχώρει ὁ χριστιανισμὸς . Ἡ μεγαλύτερη διαβολὴ τὴν ὁποίαν ἐνήργησε (ὁ χριστιανισμὸς) κατὰ τοῦ κλασσικοῦ κόσμου εἶναι ἡ ἐμφάνισις αὐτοῦ ὡς εἰδωλολατρικοῦ...τὸ ὄνομα Ἕλλην ταχύτατα συνέπεσε μὲ τὴν ἔννοιαν τοῦ εἰδωλολάτρης , μὴ χριστιανός...Αὐτὸ τὸ πνεῦμα τῆς ἐχθρότητος πρὸς τὸν πνευματικὸν Ἑλληνισμὸν διετηρήθη ἕως ὅτου ἡ νέα θρησκεία κατωχηρώθη , ἐπροστατεύθη ὡς ἐπίσημος κρατικὴ καὶ ἀπέκτησε τὸν ἀδιαπέραστον κλοιὸν ὡς δακτύλιον προστασίας* .

Κάτω ἀπὸ τὴν βαθειὰ , λοιπὸν ἐπήρεια τοῦ Ἑβραϊκοῦ Πνεύματος οἱ πνευματικοὶ ἡγέτες τοῦ Βυζαντινοῦ Κράτους σκυλεύουν τὸ Ἑλληνικὸ Πνεῦμα ἀλλὰ ταυτόχρονα συκοφαντοῦν καὶ προσπαθοῦν νὰ ἐξευτελίσουν κάθε ἐπίτευγμα (τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ) του σὲ τομεῖς ποὺ δὲν ἔχουν καμία ἄμεση σχέση μὲ τὴν θρησκευτικὴ σύγκρουση μεταξὺ Ἑλληνισμοῦ καὶ Ἑβραϊσμοῦ ὅπως ἡ ρητορικὴ , τὰ μαθηματικὰ , ἡ ἰατρικὴ κ.λ.π.        

*ΤΙ ΦΙΣΩΣΙ ΚΑΙ ΒΑΜΒΕΥΟΥΣΙΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ; ΤΙ ΠΛΑΝΩΝΤΑΙ ΠΡΟΣ ΠΛΑΤΩΝΑ ; ΤΙ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ ΣΤΕΡΓΟΥΣΙ ΤΟΝ ΑΣΘΕΝΗ ; ΤΙ ΠΥΘΑΓΟΡΑΝ ΘΡΥΛΛΟΥΣΙ ΤΟΝ ΔΙΚΑΙΩΣ ΦΙΜΩΘΕΝΤΑ ; ΤΙΔΕ ΜΗ ΤΡΕΧΟΥΣΙ ΚΑΙ ΣΕΒΟΥΣΙΝ ΟΙΣ ΕΝΕΦΑΝΙΣΘΗ ΤΟ ΠΑΝΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ ;* γράφει ὁ μεγαλύτερος βυζαντινὸς ποιητὴς ὁ Ρωμανὸς , τρόφιμος τῆς Πατριαρχικῆς Αὐλῆς , εἰς *Ὕμνος εἰς Πεντηκοστὴν* οἶκος ἲζ΄*

Συνεχίζει ὁ Ν. Τωμαδάκης : *Ἂν ὁ Μέγας Βασίλειος συνέγραψε πραγματείαν περὶ τοῦ πὼς θὰ ὠφελοῦντο οἱ παῖδες ἐκ΄τῶν ἑλληνικῶν συγγραμμάτων δὲν πρέπει νὰ νομισθῆ ὅτι συνεβούλευεν ἐκεῖ ὁ πατὴρ τῆς ἐκκλησίας τὴν νεότητα νὰ ἐγκολπωθῆ τὸν στοχασμὸν τῶν κλασσικῶν , κάθε ἄλλο . Εἰς βιβλία γέμοντα κακοδοξιῶν καὶ μυθευμάτων εὕρισκε πολλὰ ἐπεισόδια , τὰ ὁποῖα εἶχον ἠθικὴν ἀξίαν καὶ ἠδύνατο νὰ παιδαγωγίσουν καὶ τοὺς Χριστιανοπαίδας , οὐδὲν πλέον .

Ὁ Βασίλειος καὶ οἱ ἄλλοι μεγάλοι Πατέρες ἐσπούδασαν βεβαίως λαμπρὰ ἑλληνικὰ εἰς ἑλληνικᾶς σχολᾶς τῶν Ἀθηνῶν καὶ τῆς Ἀνατολῆς , ἂλλ΄ἡ ἐπήρεια τοῦ ἑβραϊκοῦ πνεύματος ἒπ΄αὐτῶν ὑπῆρξε βαθεία .

Ἀπὸ τὴν κλασσικὴν φιλολογίαν , χρησιμώτατος ὑπῆρξεν εἰς αὐτοὺς ὁ ὁπλισμὸς τῆς ρητορικῆς , της τέχνης , δὶ΄ἢς θὰ καθίσταντο ἱκανοὶ νὰ ἀναπτύξουν τὴν νέα θρησκεία , νὰ πείσουν τῶν δογμάτων τῆς τοὺς προσηλύτους....

Χάριν τῆς ρητορικῆς ἐμελέτησαν (οἱ πατέρες) τοὺς Ἕλληνας συγγραφεῖς . Ἐπιτηδειότατον δ΄ὄργανον εὗρον πρὸς διάδοσιν τῶν ἰδεῶν τῶν τὴν Ἑλληνικὴ γλώσσαν προκειμένου νὰ ἐπικοινωνήσουν πρὸς τὴν ἐξηλλινισμένην πλήρως (διαδώσεις τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἐπὶ τοῦ Μέγα Ἀλεξάνδρου) Ἀνατολὴν .

Ἑπομένως ἡ προσέγγισις πρὸς τὸν Ὅμηρόν , τους τραγικοὺς , τὸν Πίνδαρον , τὸν Πλάτωνα , τοὺς κὰτ΄ἐξοχὴν ποιητᾶς δὲν εἶχε νὰ τοὺς δώση σχεδὸν τίποτε , εἰμὴ μόνον μυθολογούμενα ἀποκρουστικὰ καὶ ψευδῆ . Τὸ ὡραῖον , τὸ αἰσθητικῶς καλὸν δὲν τοὺς ἐνδιέφερεν....* . (Νικολάου Β. Τωμαδάκη *Εἰσαγωγὴ εἰς τὴν βυζαντινὴν Φιλολογίαν* ἔνθ. ἀνωτ. , σέλ. 25) .

Αὐτὸ τὸ πνεῦμα τοῦ σκοταδισμοῦ καὶ τοῦ βαθύτατου φανατισμοῦ , τῆς προλήψεως καὶ τοῦ μίσους κατὰ τοῦ Ἑλληνισμοῦ διέπει τὴν σκέψη τοῦ Βυζαντίου . Τὰ δραστικὰ μέτρα τῶν Βυζαντινῶν αὐτοκρατόρων κατὰ τοῦ Ἑλληνισμοῦ εἶχαν ὡς ἀποτέλεσμα νὰ καταστρέψουν καὶ νὰ ἐξοστρακίσουν κάθε Ἑλληνικὴ Πνευματικὴ ἐκδήλωση . Καταστροφὲς ἀρχαίων ναῶν , βίαιοι θάνατοι φιλοσόφων , ὁμαδικοὶ διωγμοὶ , καταδίκες , βασανιστήρια , γενοκτονίες εἶναι φαινόμενα συνηθισμένα καὶ χαρακτηρίζουν τοὺς βυζαντινοὺς αἰῶνες ἀπὸ τὸ 200 μ.χ. μέχρι καὶ τὸν 15ο αἵ. μ.χ. ὅπου ἡ κορύφωσης τῶν διωγμῶν χαρακτιρίζει κυρίως τὴν βασιλεία ἀπὸ τὸν Μέγα Κωνσταντῖνο μέχρι καὶ τὸν Θεοδόσιο τὸν Α΄ . Κατατρεγμένος λοιπὸν ἀπὸ τὴν νέα θρησκεία ὁ ἀρχαιοπρεπὴς Ἕλληνας ὑποχρεώθηκε νὰ ὑποταχθῆ στὴν τρομοκρατία (ποὺ ἐπέβαλε ἡ νέα θρησκεία μὲ τὴν συνδρομὴ τοῦ κράτους) καὶ ἔκτοτε *τοὺς ἱερεῖς δεῖ σιγᾶν ἢ τεθναναι...*

Ἡ ἐβραιολατρία τοῦ (πνευματικοῦ καὶ πολιτικοῦ) Βυζαντίου συνεχίζεται μέχρι τοῦ τέλους του . Στὸ Ψαλτήριον τοῦ Δαβὶδ ποὺ τυπώθηκε τὸ 1494 σαράντα χρόνια μετὰ τὴν ἅλωση , περιέχωνται καὶ οἱ ἀκόλουθοι:

*Στίχαι εἰς τὸν θεῖον Δαβίδ* :

*ΣΙΓΗΣΟΝ ΟΡΦΕΥ . ΡΙΨΟΝ , ΕΡΜΗ , ΤΗΝ ΛΥΡΑΝ .

ΤΡΙΠΟΥΣ Ο ΔΕΛΦΟΙΣ , ΔΥΝΟΝ ΕΙΣ ΛΗΘΗΝ ΕΤΙ .

ΔΑΒΙΔ (ὁ ἑβραῖος) ΓΑΡ ΗΜΙΝ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΚΡΟΥΩΝ ΛΥΡΑΝ

ΤΥΡΑΝΟΙ ΤΑ ΚΡΥΠΤΑ ΤΩΝ ΘΕΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ .

ΠΛΥΘΥΝ ΠΑΛΑΙΩΝ ΙΣΤΟΡΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΩΝ* .

Τὸ Βυζάντιο δολοφόνησε καὶ ἐξάλειψε τὴν Ἑλληνικότητα ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ ἔθαψε τὸν Ἑλληνισμὸ σὰν τρόπο ζωῆς , σκέψεως καὶ θεωρήσεως τῆς ἀλήθειας .

Ἡ πολιτικὴ ἐλευθερία καὶ ἡ ἰδέα τῆς δικαιοσύνης , αὐτὲς οἱ κύριες ἰδεολογικὲς βάσεις τῆς Ἑλληνικῆς ἀντιλήψεως (φιλοσοφίας) γιὰ τὴν πολιτεία , ἐξοβελίζονται ἀπὸ τὸν ἐξουσιαστικὸ , δογματικὸ καὶ ἀνελεύθερο σχηματισμὸ ποὺ συγκρότησε τὸ αὐτοκρατορικὸ καὶ θεοκρατικὸ βυζαντινὸ πολίτευμα καὶ ἐξουθένωσε τὸν Ἕλληνα σὰν ὑπεύθυνο , ἰδεολογικὰ αὐτοδύναμο καὶ ἐλεύθερο πολίτη .

Τὸ Βυζάντιο ἐξάλειψε βίαια καὶ δόλια τὸ Ἑλληνικὸ πνεῦμα ἀπὸ τὴν γεωγραφική του κοιτίδα .

Ὁ Ἕλληνας τοῦ μοναρχικοῦ θεοκρατικοῦ βυζαντινοῦ πολιτεύματος αἰσθάνεται ξένος . Ὁ βασιλεὺς καὶ ὁ Πατριάρχης σημαίνουν τὴν ὕπατη ἐξουσία (ἔξω ἀπὸ τὸν χρόνο) καὶ πέρα ἀπὸ κάθε ἔλεγχο καὶ κριτική, πέρα ἀπὸ κάθε λογοκρισία.

Ἦταν ὁ Ἕλληνας συνηθισμένος νὰ δρᾶ καὶ νὰ ἀντιδρᾶ σύμφωνα μὲ τὶς ἀρχὲς ποὺ εἶχε ὁ ὄδιος ἐπεξεργασθεῖ καὶ ποὺ πάντα μποροῦσε νὰ ὑποβάλλει στὴν ἀντικειμενικὴ κριτικὴ τοῦ λόγου .

Ἡ ὀργανικὴ συνεργασία τῶν ἀρχηγῶν τοῦ κράτους (τοῦ Βυζαντίου) καὶ τῆς ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας (τὸ Πατριαρχεῖο) θεμελιώνει τὸ θεοκρατικὸ συγκεντρωτικὸ καὶ μοναρχικὸ βυζαντινὸ πολίτευμα.  Ἔτσι ἡ μετάβαση ἀπὸ τὴν ἀρχαία Ἑλληνικὴ Δημοκρατία τῆς Ἑλλάδας , πρὸς τὴν θεοπρόβλητη καὶ θεοστήρικτη παγκόσμια χριστιανικὴ αὐτοκρατορία , ἀπὸ τὴν δημοκρατούμενη ἀρχαία πόλη στὴν μοναρχούμενη οἰκουμένη γίνεται ἡ σημερινή μας πραγματικότητα - ἡ τραγωδία μας .

Εἶναι ἱστορικὸ γεγονὸς ὅτι ἡ βυζαντινὴ αὐτοκρατορία δὲν γεννήθηκε ποτὲ , γιατί ἡ ρωμαϊκὴ αὐτοκρατορία πέθανε τὸ 1453 μετὰ τὴν ἅλωση τῆς δεύτερης Ρώμης τῆς Κωνσταντινουπόλεως .

Αὐτὴ δὲ ἡ αὐτοκρατορία , ἡ *Νέα Ρώμη* δὲν εἶχε καμία συνείδηση ἑλληνικότητας καὶ αὐτοαποκαλούταν *Νέα Σιῶν* , *Νέα Ἱερουσαλήμ* , *Ρωμαϊκόν* , *Νέα Ρώμη* , *Ρωμανία*......ἀλλὰ οὐδέποτε *Νέα Ἀθήνα* ἢ *Νέα Ἑλλάδα* ....

Ὁ Ἑλληνισμὸς σὰν φυλὴ , σὰν τρόπος ζωῆς , σὰν ἔθνος ζοῦσε κάτω ἀπὸ τὴν ἐξουθενωτικὴ ἐθνοκτόνο ἐβραιορωμαϊκὴ ἰδεολογικὴ καὶ πολιτικὴ τυραννία - τὴν βυζαντινὴ τυραννία .

τρομοκρατημένος , συκοφαντούμενος ,

καταπιεσμένος ,    σκυλευόμενος ,

ἀναθεματισμένος , καταδιωκόμενος ,

ἀφορισμένος ,

κουρσεμένος ,                 Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀμερόληπτος ἱστορικὴ ΑΛΗΘΕΙΑ !

ἐκμηδενισμένος ,

ὑβριζόμενος ,

χλευαζόμενος .

Κατὰ τὴν Ρωμαιοβυζαντινὴ ἐποχὴ , ὁ μεγαλύτερος ἀριθμὸς τῶν Ἑλλήνων ποὺ σίγουρα ἦταν ὑψηλοῦ , πνευματικοῦ ἠθικοῦ ἀλλὰ καὶ οἰκονομικοῦ ἐπιπέδου ἐξοντώθησαν καὶ μαζί τους χάθηκε καὶ ὁ μεγάλος ἰδιοφυὴς νοῦς τοῦ Γένους . Μετὰ τὸν χαμὸ τῶν Ἑλλήνων καὶ τὸν θάνατο τοῦ πνεύματος τῶν , ἔπεσε σκότος εἰς ὅλην τὴν Γῆ καὶ βυθίστηκε ἡ ἀνθρώπινη ἱστορία στὸν *Μεσαίωνα* = The Dark Ages .

Αὐτὸς δὲ ὁ ἀνθρώπινος ξεπεσμὸς ὀφείλετο στὴν προηγηθεῖσα ἀπάνθρωπη βίαιη ἐξάλειψη τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ καὶ τῶν δημιουργῶν αὐτοῦ του Φωτοδότη Πολιτισμοῦ .

Σωστὰ λοιπὸν παρατηρεῖ ὁ Νίτσε πὼς *οἱ Ἕλληνες στὰ κατοπινὰ χρόνια λησμόνησαν τὸ καλλίτερο μέρος τῆς πνευματικῆς τους πορείας* , ἐννοώντας πρωτίστως τὴν ἀμίμητη Ἑλληνικὴ Φιλοσοφία , τὸν Ἀληθῆ Ἑλληνικὸ Λόγο !

Ὅταν ἄρχισαν δὲ οἱ ἀπάνθρωποι διωγμοὶ κατὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ οἱ θηριώδεις γενοκτονίες ἐναντίων τῶν , ἑκατομμύρια Ἕλληνες δολοφονήθηκαν , πολλοὶ δὲ ἐξ αὐτῶν μετὰ μαρτυρικῶν βασανιστηρίων . Ἐκεῖ μέσα σὲ αὐτὸ τὸ τραγικὸ θέατρο μίσους ἀπώλεσαν οἱ φιλόσοφοι καὶ ἡ φιλοσοφία τοῦ Ἑλληνικοῦ Γένους καὶ μαζί τους χάθηκε ἡ Ἑλληνικὴ Παιδεία . 

Σὲ ὅτι ἀφορᾶ τὴν ἑλληνικότητα τοῦ Βυζαντίου , φρονῶ ὅτι ἡ συγγραφὴ ἀπὸ βυζαντινοὺς βιβλίων στὴν Ἑλληνικὴ Γλώσσα καὶ ἡ σύνταξη τῶν βυζαντινῶν νόμων στὰ Ἑλληνικὰ εἶναι ἐξαιρετικὰ εὐτελοῦς ποιότητος καὶ δὲν ἀντέχουν σὲ καμία σύγκριση ἀκόμη καὶ μὲ τὰ πιὸ ἀσήμαντα ἑλληνικὰ ἔργα τῆς Προκλασικῆς , Κλασικῆς καὶ Ἀλεξανδρινῆς ἢ ἔστω καὶ Ρωμαϊκῆς περιόδου . Καὶ ποιὸς ὁ λόγος ; Ἰδοὺ ἡ εὔλογη ἐρώτηση !

Διότι ἡ σκληρὴ ἱστορικὴ ἀλήθεια εἶναι ὅτι διὰ αὐτῶν τῶν στὰ ἑλληνικὰ μεταφρασθέντων ἢ καταρτισθέντων βυζαντινῶν νόμων καὶ διαταγμάτων , ἀπαγορεύθηκε , ἐδιώχθηκε ἀπηνῶς καὶ ἐξαφανίσθηκε κάθε τί ἑλληνικὸ : ἡ ἐπιστήμη , ἡ φιλοσοφία , τὸ θέατρο , ὁ ἀθλητισμὸς , οἱ νομοθεσίες , ἡ θρησκεία , κ.λ.π.

Αὐτὴ ἡ πραγματικὴ ἀλήθεια  , ἡ τεκμηριωμένη ἱστορικὴ ἀλήθεια , βλέπει τὶς στὰ πλήρη κείμενα τῶν νόμων τῆς Ἰουστινιάνειου νομοθεσίας , δυνάμει τῶν ὁποίων κατεδιώχθησαν οἱ Ἕλληνες . Ὡς ἐπίσης βλέπεις τὶς εἲσ τὰ κείμενα τοῦ Ἰουστινιάνειου Κώδικος , ἐξοντωτικὲς ποινὲς κατὰ τῶν *ἀλιτηρίων καὶ μιαρῶν Ἑλλήνων* ὄτε ἀπαγορεύθηκε καὶ αὐτὸ τοῦτο τὸ ἐθνικό μας ὄνομα *Ἕλλην* καὶ ἡ δίωξη *ἐπὶ ἑλληνισμῶ* προέβλεπε τὴν ἐσχάτη τῶν ποινῶν . Εἶναι ἐπίσης ἱστορικὴ σκληρὴ ἀλήθεια ὅτι σὲ πλεῖστα ἐκ΄τῶν βυζαντινῶν κειμένων ποὺ ἐγράφησαν στὴν Ἑλληνικὴ Γλώσσα ὑπάρχουν οἱ ἐμπαθέστερες ὕβρεις καὶ οἱ χυδαιότερες συκοφαντίες ποὺ ἐξεστομίσθηκαν ποτὲ κατὰ τῶν Ἑλλήνων , τῆς Παιδείας τῶν , τῆς Γραμματείας τῶν καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ αὐτῶν τῶν προγόνων μας .

Ἡ Ἑλληνικὴ Γλώσσα μόνον ἐξ΄ἀνάγκης ἐχρησιμοποιήθει ἀπὸ τὴν θρησκευτικὴ καὶ Πολιτικὴ ἐξ - οὐσία τοῦ Βυζαντίου .

Ἀλλοιώθηκε δὲ ἡ Ἑλληνικὴ Γλώσσα ἐννοιολογικὰ ὥστε νὰ προσαρμοσθεῖ στὶς σκοπιμότητες τῆς Διοικήσεως ἡ ὁποία φυσικὰ ἦταν Ρωμαϊκὴ πολιτικὰ καὶ θρησκευτικὰ ἐβραιογενὴς χριστιανικὴ ὡς θρησκεία . Ἡ Ρωμαϊκὴ Πολιτικὴ καὶ ἡ θρησκεία ἀμφότερες ἦταν πολιτικὰ ἀντιμέτωπες σὲ ἀγώνα μέχρι θανάτου μὲ τὴν ἑλληνικὴ ἀντίληψη περὶ πολιτικῆς , πολίτου , τρόπου ζωῆς καὶ τρόπου θεωρήσεως τοῦ Κόσμου . Ἐνῶ δὲ στὸ Βυζάντιο , σὲ κάποιες ἱστορικὲς φάσεις , οἱ ἑλληνικοὶ πληθυσμοὶ πιθανῶς ἀποτελοῦσαν τὴν πλειονότητα τῶν ὑπηκόων τοῦ αὐτοὶ οἱ ὑπήκοοι δυστυχῶς ἐνῶ μὲν ἐπιβίωναν ὡς ἀνθρωποι  (οἱ ὑπήκοοι τῆς Νέας Ρώμης [Νέας Σιῶν] τοῦ Βυζαντίου) εἶχαν παύσει νὰ ὑπάρχουν συνειδησιακὰ , ἱστορικὰ καὶ πολιτισμικὰ ὡς Ἕλληνες . Ἡ ἐθνικότητα τοὺς ἦταν ἀπαγορευμένη διὰ νόμου καὶ δὲν τολμοῦσαν νὰ τὴν ἀποκαλύψουν ἢ καὶ τὴν εἶχαν λησμονήσει .

Ἡ συνειδησιακὴ , ἱστορικὴ καὶ πολιτισμικὴ σημασία τῆς λέξεως *Ἕλλην* εἶχε συκοφαντηθεῖ τόσο ὥστε τὸ *Ἕλλην* στὴν ἀντίληψη τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ ἦταν περίπου ταυτόσημο μὲ τὸ διαβολικὸ , τὸ εἰδωλολατρικὸ , τὸ ἄκρον ἄωτο τῆς διαφθορᾶς , τῆς μωρίας καὶ τῆς μανίας . Λίγες δὲ οἱ ἐξαιρέσεις .

Τὸ θλιβερὸ συμπέρασμα εἶναι : Οἱ Ἕλληνες μέχρι τὸ βίαιο ἐκχριστιανισμὸ καὶ μετέπειτα βυζαντισμὸ τοὺς , ἦταν οἱ μοναδικοὶ γεννήτορες ὅλων τῶν ὑπερεθνικῶν καὶ ὑπερχρονικῶν στοιχείων τοῦ Παγκόσμιου Πολιτισμοῦ (Λογικῆς , Ἐπιστημῶν , θεωρίας , Μαθηματικῶν , θεάτρου , Ἀθλητισμοῦ , Ἐλέγχου ,Δημοκρατίας κ.λ.π.) μετὰ τὸν βίαιο ἐκβυζαντισμό τους δὲν παρήγαγαν πιὰ τίποτα ἀπολύτως ποὺ νὰ ἀποτελέσει διαχρονικὸ στοιχεῖο τοῦ νεότερου Παγκόσμιου Πολιτισμοῦ .

Τὸ πάρσιμο τῆς Πόλης σήμανε τὸ ἐπίσημο τέλος τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας .

Στὸν θρόνο τῆς Νέας Ρώμης κάθισε ὁ Μωάμεθ Β΄ ὁ Πορθητὴς . Αὐτὸς φρόντισε νὰ διατηρήσει ὅλους τους προγενέστερους ρωμαϊκοὺς θεσμοὺς ποὺ θὰ διευκόλυναν τὴν διακυβέρνηση τῆς αὐτοκρατορίας του . Διατήρησε φυσικὰ τὸν ἰσχυρότερο θεσμὸ τῆς πρώην Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας - τὴν Ἐκκλησία .

Ἔτσι στὶς 6 Ἰανουαρίου τοῦ 1454 ὁ Μωάμεθ παρέδωσε τὴν πατριαρχικὴ ράβδο στὸ Γενάδιο Σχολάριο , ὁ ὁποῖος ἐκτὸς ἀπὸ θρησκευτικὸς ἡγέτης βρέθηκε ἐνισχυμένος καὶ μὲ πολιτικὲς ἐξουσίες , ἐθνάρχης δηλαδὴ τῶν Ρωμαίων , ὑπηκόων τῆς πρώην Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας - τοὺς ὀρθόδοξους χριστιανοὺς τῆς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας ἀνεξαρτήτως ἐθνικότητας . Αὐτὸς ὁ Σχολάριος ποὺ ἀρνιόταν ὅτι ἦταν Ἕλληνας μᾶς ἀποκαλύπτει τοὺς πραγματικοὺς λόγους , ποὺ ἡ Ἐκκλησία διέσωσε κάποια ἔργα τῆς ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Γραμματείας .

Ἀντίθετα μὲ τὴν προπαγάνδα τῆς νεώτερης Ἐκκλησίας , ἡ ὁποία θέλει νὰ ἰσχυρίζεται ὅτι ἐκείνη διέσωσε καὶ φύλαξε τὴν Ἑλληνικὴ Παιδεία , ὁ πρῶτος Πατριάρχης μετὰ τὴν Ἅλωση , ὁ Γεννάδιος Σχολάριος εἶναι εἰλικρινὴς καὶ γράφει : *Γιατί προσκολλήθηκες σὲ δόγματα σάπια καὶ ξεπερασμένα καὶ τὰ ὁποία ἀπὸ πολλοὺς δὲν ἔχουν πιὰ καμία ἰσχὺ στὶς ἀνθρώπινες ψυχὲς , σὰν νὰ εἶχες μόνο ἐσὺ φυλάξει τὰ ἑλληνικὰ βιβλία ; Αὐτὰ τὰ διέσωσαν οἱ πατέρες μας , γιὰ χάρη τῆς γλώσσας καὶ γιὰ νὰ ἐλέγχουν τὸν παραλογισμὸ αὐτῶν ποὺ τὰ διατήρησαν καὶ γιὰ νὰ λάμψη ἡ καθαρότητα τῆς χριστιανικῆς θεολογίας* . (Γενναδίου Πατριάρχου *Περὶ τοῦ βιβλίου τοῦ Γεμιστοῦ καὶ κατὰ τῆς Ἑλληνικῆς Πολυθεΐας* ἡ *Ἐπιστολὴ πρὸς Ἔξαρχον Ἰωσὴφ* ἔκδ. *Πλήθωνος Νόμοι* . *Ἐλεύθερις Σκέψις* Ἀθήνα 1997 .

Καὶ ἔπεσε σὰν μάστιγα ἡ Τουρκία ἐπάνω στὴν Ἑλλάδα καὶ θέρισε ἡ Τουρκοκρατία τὴν Γῆ τοῦ Φωτὸς καὶ τοὺς Ἕλληνες .

Τὰ Ρωμαιοβυζαντινὰ διατάγματα κατὰ τῶν Ἑλλήνων παίρνουν καὶ πάλι μορφὴ διωγμῶν διὰ μέσου του Ὀρθόδοξου Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου .

Καταδιώκεται ἡ Ἑλληνικὴ Παιδεία , ποὺ ἄρχισαν νὰ εἰσαγάγουν οἱ διαφωτιστὲς εἰς τὴν Ἑλλάδα γιὰ νὰ ἀφυπνίσουν τοὺς ὑπόδουλους .   

Ἐζητήθη ἀπὸ ἐμὲ νὰ κάνω ὁμιλία πρὸς τιμὴν τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν τοὺς ὁποίους ἡ Ἑλληνικὴ Ἐκπαίδευση τιμᾶ μὲ ἑορτὴ στὶς 30 Ἰανουαρίου . Ἂς ξαναεπισκεφθοῦμε τὸ θέμα . Ἂς παρακολουθήσουμε μαζὶ μερικὰ ἀποσπάσματα ἀπὸ τὶς ὁμιλίες τόσο τοῦ ἀποκαλούμενου *Χρυσοστόμου* , ὅσο καὶ τοῦ ἄλλου - *μεγάλου* καὶ αὐτοῦ - του Βασιλείου Καισαρείας , γιὰ νὰ δοῦμε μέσω αὐτῶν τῶν κειμένων  - μέσα ἀπὸ τὰ πατερικά τους κείμενα - ποιὰ ἦταν ἡ σχέση τους μὲ τὴν Ἑλληνικὴ Παιδεία καὶ κατὰ πόσον ἦταν Ἕλληνες ἡ μὴ !

Ὁ Χρυσόστομος λοιπὸν ὁ Ἰωάννης λέγει : *Ὅπου παλαιότερα ἐφιλοσόφουν οἱ τῆς Ἑλληνικῆς συμμορίας ἅπαντες καὶ ἐκεῖ αὐτὸς τῶν δαιμόνων ἤγουν τῶν Ἑλλήνων γίνεται φόβος , ἐν΄μέσω τῶν ἐχθρῶν διαλάμπει καὶ τὸν ζόφον αὐτῶν (δηλαδὴ τῶν Ἑλλήνων) σβήνει καὶ τὴν ἀκρόπολιν τῶν δαιμόνων καταλύει....καὶ ἐνῶ τὰ μὲν τῶν Ἑλλήνων τὰ πάντα σβήνουν καὶ ἀφανίζονται τούτου τοῦ βαρβάρου κὰθ΄ἑκάστην λαμπρότερα γίνονται* . (Ι. Χρυσόστομος , *Εἰς τὸν Ἰωάννη τὸν Εὐαγγελιστήν*) .

Αὐτὸς λοιπὸν εἶναι προστάτης τῆς Ἑλληνικῆς Παιδείας  ; Αὐτὸν ταυτίζουμε μὲ τὸν Ἑλληνισμὸ ; Αὐτὸν ποὺ κατέστρεψε τὸν ναὸ τῆς Ἀρτέμιδος στὴν Ἔφεσο (ἕνα ἀπὸ τὰ ἑπτὰ θαύματα τοῦ κόσμου) καὶ ποὺ πλήρωνε συμμορίες τραμπούκων μὲ τὴν ἐντολή του νὰ διατρέχουν τὴν Μικρὰ Ἀσία καὶ ὅπου εὑρίσκουν τὰ *καταραμένα* ἑλληνικὰ κτίσματα , *εἰς ἔδαφος φέρειν* - ἅπαντα ἔργα ἀπαράμιλλης τέχνης - αὐτὸς εἶναι ὁ προστάτης τῆς Ἑλληνικῆς Παιδείας ;

Φρονῶ ὅτι εἶναι ἀνάγκη νὰ ἀντικρύσουμε κατάματα καὶ ἄφοβα τὴν ἀλήθεια ὅσο ὀδυνηρὴ καὶ πικρὴ κι ἂν εἶναι .

    Ἦταν λοιπὸν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ποὺ ἄρχισαν τὸ *θεάρεστον* ἔργο τῆς καταστροφῆς τῆς καταστροφῆς τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ , ἦταν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ποὺ ἄρχισαν τὴν στυγνὴ ἀφελλήνιση τοῦ λαοῦ καὶ κατάντησαν τὸν Ἑλληνισμὸ δηλαδὴ τοὺς Ἕλληνες συγκεχυμένους ,διχασμένους , σχιζοφρενικοὺς καὶ ἀνίκανους νὰ ἔχουν σήμερα οἰκουμενικὴ ἀκτινοβολία .

Εἶναι δὲ τραγικὸ καὶ κωμικὸ , οἱ καταστροφεῖς τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ οἱ ζοφεροὶ αὐτοὶ ἀφελληνιστὲς νὰ ταυτίζονται μὲ τὸν Ἑλληνισμὸ , νὰ χαίρουν τιμῶν , αὐτοῦ ποὺ ὄχι μόνον δὲν ἦταν γεννήτορες αὐτοῦ του λαμπροῦ πολιτισμοῦ ἀλλὰ ἀντιθέτως καταστροφεῖς αὐτοῦ .

Οἱ Ἕλληνες λοιπὸν γενόμενοι διὰ τῆς ὠμῆς βίας χριστιανοὶ ἀπώλεσαν τὴν ταυτότητα τῶν .

Γράφει ὁ Χρυσόστομος εἰς *Ἃ΄Λόγον κατὰ Ἰουδαίων* : *Κι ἂν ἀκόμη φονεύση κάποιος κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ , ὁ φόνος αὐτὸς εἶναι ἀπὸ κάθε φιλανθρωπία  καλύτερος ἐνῶ ἂν κάποιος ἀπὸ λύπη δείξη εὐσπλαχνία καὶ φιλανθρωπία παρὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ , θὰ μποροῦσε ἡ φειδὼ αὐτὴ νὰ ἀποβῆ πιὸ μιαρὴ ἀπὸ ὁποιοδήποτε φόνο* .

Ἐδῶ ἀναφέρεται *κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ* . Ποιὸ εἶναι δὲ τὸ *θέλημα* αὐτὸ : Εἶναι ἡ κατασφαγὴ τῶν ἐχθρῶν του Θεοῦ (Λουκᾶς 19.27) .

Ποιοὶ εἶναι οἱ ἐχθροί του Θεοῦ ; Ὅλοι ὅσοι δὲν δέχονται τὴν βασιλεία του .

Ἡ αὐτοῦ του εἴδους νοημοσύνη ἐξηγεῖ τὶς διώξεις κατὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ τὴν γενοκτονία αὐτῶν ἀπὸ τοὺς Χριστιανοὺς καὶ τὸν κλῆρο .

Λέει ὁ Χρυσόστομος γιὰ τὴν δουλείαν : *...Ἀλλὰ καὶ ἂν ἠμπορὴς νὰ γίνης ἐλεύθερος , χρησιμοποίησε περισσότερο τὴν δουλεία , δηλαδὴ νὰ εἶσαι περισσότερος δοῦλος* . Ἀναφερόμενος στὰ λόγια του Παύλου συνεχίζει : *Καὶ γιατί τέλος πάντων αὐτὸν ποὺ δύναται νὰ ἐλευθερωθῆ τὸν συμβουλεύει (ὁ Παῦλος) νὰ μείνη δοῦλος . Διότι θέλει (ὁ Παῦλος) νὰ δείξει ὅτι καθόλου δὲν βλάπτει ἡ δουλεία ἂλλ΄ὠφελεῖ μάλιστα* . (Εἰς τοὺς Κορινθίους ὁμιλία ΙΘ΄* σέλ. 535) .

Εἶναι δὲ φανερὸν πὼς ὁ Ἕλλην , τὸ κατὰ δύναμιν , προτιμᾶ τὸν θάνατο ἀπὸ τὴν δουλεία

Αὐτὴ δὲ ἡ νόησις τοῦ χριστιανισμοῦ ὅτι *δὲν κερδίζει τίποτε περισσότερον αὐτὸς ποὺ γίνεται ἐλεύθερος  καὶ ἑπομένως , λέγει (ὁ Παῦλος) καὶ ἂν ἀκόμη ἐξαρτᾶται ἀπὸ ἐσένα νὰ ἐλευθερωθῆς , μᾶλλον μεῖνε ὡς δοῦλος* . (*Εἰς Ἃ΄Κορινθίους Ὁμιλία ΙΘ΄* , σέλ. 535) ἐξηγεῖ γιατί ἡ ἐπίσημη Ὀρθόδοξη ἐκκλησία - ἑξαιρέση πολλῶν μεμονωμένων ἀνώτερων καὶ κατώτερων κληρικῶν - δὲν ἐτάχθη ὑπὲρ τῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 1821 καὶ ἀντιθέτως ἦταν ἔνθερμος ὑπερασπιστὴς τῆς *κοινῆς ἠμῶν εὐεργέτιδος καὶ τροφοῦ κραταιᾶς καὶ ἀηττήτου βασιλείας (τοῦ Σουλτάνου)* ὑπερασπιστὴς τῆς δουλείας μας .

Αὐτὴ ἡ ἴδια νόησις ἐπίσης δικαιολογεῖ γιατί τὸ Πατριαρχεῖο εἶχε ἀφορίσει τὸν Ρήγα Φεραῖο τὸ 1898 (ἐπὶ τῆς Πατριαρχίας Γρηγορίου τοῦ Ἐ΄) , τοὺς Σουλιῶτες τὸ 1805 καὶ τὸ 1820 , τοὺς ἁρματολοὺς τὸ 1806 καὶ ἐπίσης μόλις ἐξερράγη τὸ 1821 ἡ ἐπανάσταση στὴν Μολδοβλαχία ἀπὸ τὸν Μιχαὴλ Βόδα Σοῦτσο καὶ τὸν Ἀλέξανδρο Ὑψηλάντη , ὁ Πατριάρχης Γρηγόριος ὁ Ἐ΄(ἦτο δὲ ἡ τρίτη πατριαρχία τοῦ) ἐξέδωσε τρεῖς ἀφοριστικὲς ἐγκυκλίους , (μία σὲ ὅλους τους πιστούς του , μία ἐπίσημη ἀνοικτὴ πρὸς τοὺς κληρικοὺς καὶ μία προσωπικὴ - ἐμπιστευτικὴ πρὸς τοὺς μητροπολίτες ἐν ἀγνοία δὲ αὐτὴ τῶν τουρκικῶν ἀρχῶν - καὶ ἡ ὁποία ἐκφράζει τὴν αὐθεντικὴ πολιτικὴ τῆς ὀρθοδοξίας χωρὶς τὴν πίεση τῆς σουλτανικῆς ἐξουσίας καὶ ποὺ ἀποδεικνύει ὅτι ὁ Γρηγόριος ὁ Ἐ΄αὐτοβούλως συμφωνοῦσε μὲ τὴν πράξη τοῦ ἀφορισμοῦ) .

Ἡ δὲ ἐκτέλεσις τοῦ Γρηγορίου τοῦ Ἐ΄δὲν ἦταν λοιπὸν λόγω τῶν φιλοεπαναστατικῶν φρονημάτων του ....

*Γρηγόριος

*Ἐλέω Θεοῦ ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως , Νέας Ρώμης καὶ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης .

*...Ἡ πρώτη βάσις τῆς ἠθικῆς εἶναι ἡ πρὸς τοὺς εὐεργετοῦντας (Ὀθωμανοὺς) εὐγνωμοσύνη , ....καὶ ὅστις εὐεργετούμενος ἀχαριστεῖ (ἐναντίον τῆς Τουρκικῆς κατοχῆς) , εἶναι ὁ κάκιστος πάντων ἀνθρώπων . Αὐτὴν τὴν κακίαν βλέπομεν πολλαχοὺ στηλιτευομένην παρὰ τῶν ἱερῶν γραφῶν καὶ πὰρ΄αὐτοῦ του κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀσυγχώρητον , καθὼς ἔχομεν τὸ παράδειγμα τοῦ Ἰούδα .

*Ὅταν ἡ ἀχαριστία εἶναι συνδεδεμένη καὶ μὲ πνεῦμα κακοποιὸν καὶ ἀποστατικὸν ἐναντίον τῆς κοινῆς ἠμῶν βασιλείας (τὴν ὀθωμανικὴ ἐξουσία) , τότε ἐμφαίνει καὶ τρόπον ἀντίθετον , ἐπειδὴ οὐκ ἐστὶ φησὶ , βασιλεία καὶ ἐξουσία εἰ μὴ ὑπὸ Θεοῦ τεταγμένη καὶ πᾶς ὁ ἀντιτασσόμενος αὐτὴ τὴ θέοθεν ἒφ΄ἠμας τεταγμένη κραταιὰ βασιλεία τὴ τοῦ Θεοῦ διαταγὴ ἀνθέστηκε . (Δηλαδὴ ἡ Ὀθωμανικὴ τυραννία ἦταν θέλημα Θεοῦ καὶ ὅποιος ἀντιστέκεται αὐτῆς τῆς τυραννίας ἀντιτάσσεται τοῦ Θεοῦ) . Αὐτὰ τὰ δύο οὐσιώδη καὶ βασικὰ ἠθικὰ καὶ θρησκευτικὰ χρέη κατεπάτησαν μὲ ἀπαραδειγμάτιστον θρασύτητα καὶ ἀλαζονείαν ὄτε προσδιορισθεῖς τῆς Μολδαβίας ἡγεμὼν , ὡς μὴ ὤφειλε , Μιχαὴλ καὶ ὁ Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης....

*Μὲ τοιαύτας ραδιουργίας ἐσχημάτισαν τὴν ὀλέθριαν σκηνὴν οἱ δύο οὗτοι καὶ οἱ τούτων συμπράκτορες φιλελεύθεροι , ἢ μᾶλλον εἰπεῖν μισελεύθεροι καὶ ἐπεχείρησαν εἰς ἔργον μιαρὸν , θεοστυγὲς καὶ ἀσύνετον , θέλοντες νὰ διαταράξωσι τὴν ἄνεσιν καὶ ἡσυχίαν τῶν ὁμογενῶν μας , πιστῶν ραγιάδων τῆς κραταιᾶς βασιλείας , τὴν ὁποίαν ἀπολαμβάνουσιν ὑπὸ τὴν ἀμφιλαφὴ σκιὰν αὐτῆς μὲ τόσα προνόμια ἐλευθερίας , ὅσα δὲν ἀπολαμβάνει ἄλλο ἔθνος ὑποτελὲς καὶ ὑποκείμενον...

*Καὶ δὴ γράφοντες ἐντελλόμεθα καὶ παραγγέλλομεν τὴ ἀρχιερωσύνη σου ,....νὰ διακηρύξης τὴν ἀπάτην τῶν εἰρημένων κακόβουλων ἀνθρώπων καὶ νὰ καταρτίσης , τοὺς ὑπὸ τὴν πνευματικὴν προστασίαν σου χριστιανοὺς ἑκάστης τάξεως εἰς τὴν διατήρησιν τοῦ πιστοῦ ρεαγιαλικίου καὶ τῆς ἄκρας ὑποταγῆς καὶ δουλικῆς εὐπείθιας πρὸς αὐτὴν τὴν θέοθεν ἒφ΄ἠμᾶς τεταγμένην κραταιὰν βασιλείαν ,....

*Ὡς παραβᾶται ,....ἀφωρισμένοι ὑπάρχουσι καὶ κατηραμένοι καὶ ἀστγχώρητοι καὶ ἄλυτοι μετὰ θάνατον καὶ τῷ αἰωνίω ὑπόδικοι ἀναθέματι καὶ τυμπανιαῖοι...Πατάξαι Κύριος αὐτοὺς τῷ ψυχεῖ τῷ πυρετῶ , τὴν ἀνεμοφθορία καὶ τὴ ὤχρα . Γεννηθήτω ὁ οὐρανὸς , ὁ ὑπὲρ τὴν κεφαλὴν αὐτῶν , χαλκοὺς καὶ ἡ γῆ ἡ ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτῶν σιδηρᾶ.....Ἐπιπεσάτωσαν ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτῶν κεραυνοὶ τῆς θείας ἀγανακτίσεως . Εἴησαν τὰ κτήματα αὐτῶν εἰς παντελῆ ἀφανισμὸν καὶ εἰς ἐξολόθρευσιν . Γεννηθήτωσαν τὰ τέκνα αὐτῶν ὀρφανὰ καὶ οἱ γυναῖκες αὐτῶν χῆραι....

Ἄγγελος  Κυρίου καταδιῶξαι αὐτοὺς ἐν΄πυρίνη ρομφαία...* ἀωκα΄(1821) ἐν μαρτίω .

*Ὑπεγράφη συνοδικῶς ἐπὶ τῆς ἁγίας Τραπέζης παρὰ τῆς ἠμῶν μετριότητος καὶ τῆς ἀκαριότητός του καὶ πάντων τῶν ἁγίων ἀρχιερέων .

*Ὁ Κωνσταντινουπόλεως ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ἀποφαίνεται .

Ὁ Ἱεροσολύμων ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ συναποφαίνεται .

Ὁ Ἡρακλείας ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΣ .

Ὁ Κυζίκου ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ .

Ὁ Νικομηδείας ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ .

Ὁ Νικαίας ΜΕΛΕΤΙΟΣ .

Ὁ Χαλκηδόνος ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ .

Ὁ Δέρκων ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ

Ὁ Θεσσαλονίκης ΙΩΣΗΦ κ.τ.λ. κ.τ.λ.* 

Αὐτὴ δὲ ἡ νόησις τοῦ χριστιανικοῦ δόγματος ὅτι ἡ δουλεία δὲν βλάπτει καθόλου , ἐξηγεῖ γιατί γράφει ὁ Πατριάρχης Ἱερουσαλὴμ στὴν *Πατρικὴ Διδασκαλία* του : *Ἐδῶ ὅμως πάλιν , ἀγαπητοὶ χριστιανοὶ , πρέπει νὰ ἴδωμεν καὶ νὰ θαυμάσωμεν τὴν ἄπειρόν του Θεοῦ πρὸς ἠμᾶς ἀγάπην . Ἰδέτε λαμπρότατα τί οἰκονόμησεν ὁ ἄπειρος ἐν ἐλέει καὶ πάνσοφος ἠμῶν Κύριος , διὰ νὰ φυλάξη καὶ αὔθις ἀλώβητον τὴν ἁγίαν καὶ ὀρθόδοξον πίστιν ἠμῶν τῶν εὐσεβῶν καὶ νὰ σώση τοὺς πάντας . Ἤγειρεν ἐκ τοῦ μηδενὸς τὴν ἰσχυρᾶν αὐτὴν βασιλείαν τῶν Ὠθωμανῶν , ἀντὶ τῶν Ρωμαίων ἠμῶν βασιλείας ἡ ὁποία εἶχεν ἀρχίσει , τροποντινὰ , νὰ χωλαίνη εἰς τὰς τῆς ὀρθοδόξου πίστεως φρονήματα* .

Ἡ ὑποδούλωση τῶν Ἑλλήνων λοιπὸν ἀπὸ τὸν Τύραννο Τοῦρκο ἦταν θέλημα Θεοῦ , μία εὐλογία ἔτσι ὥστε ὁ Κύριος ἠμῶν νὰ διαφυλάξη ἀλώβητον τὴν ὀρθόδοξον πίστιν μας .

Ἡ ἐκκλησία λοιπὸν γιὰ νὰ διασώση τὴν ὀρθόδοξο πίστη ἔγινε ταφόπλακα τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τῶν Ἑλλήνων καθὼς παρέδωσε τὸ ἔθνος μας στὸν Ὀθωμανικὸ ζυγὸ καὶ βοήθησε ὥστε νὰ παραμείνη ὁ Λαὸς μᾶς ἀμόρφωτος καὶ δοῦλος - ὑποταγμένος στοὺς Τούρκους . *...ἡ δουλεία δὲν βλάπτει* .

Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 1821 ἡ ὀρθόδοξος Ἐκκλησία συγκρούσθηκε σφοδρὰ μὲ τοὺς ἐπαναστάτες . Τὸ ὅραμα τῆς παλιγενεσίας καὶ ἀναδημιουργίας τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους κατὰ τὸ κλασσικὸ πρότυπο ἦταν ἐκ΄διαμέτρου ἀντίθετο μὲ τὶς ἀπόψεις καὶ τὰ συμφέροντα τῆς Ἐκκλησίας , ὅπως καὶ ἦταν ἐξ΄ἀρχῆς κατὰ τὰ Ρωμαιοβυζαντινὰ χρόνια .

Μὲ ἀφορισμοὺς , ἀπειλὲς καὶ προδοσίες ἡ ἐκκλησία προσπαθοῦσε νὰ ματαιώση τὸ Ἑλληνικὸ Ἐπαναστατικὸ κύμα , ποὺ ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ δέκατου αἰώνα ἐσάρωνε ὁλόκληρη τὴν χερσόνησο τοῦ Αἵμου .

Τὸ 1805 ὁ Πατριάρχης Καλίνικος ἐξαπέλυσε ἀφοριστικὴ ἐγκύκλιο κατὰ τῶν ἐπαναστατῶν .

Ἂς ἐξετάσουμε μαζὶ ὁρισμένα παραδείγματα διὰ νὰ ἐννοήσουμε τὴν ἀλήθεια νὰ καταλάβουμε πὼς συστηματικὰ ἡ ὀρθόδοξος Ἑλληνικὴ ἐκκλησία πρόδωσε πάμπολλες φορὲς τὸ Ἑλληνικὸ Ἔθνος .

Ὁ Ἰωάννης Κολοκοτρώνης , ὁ μικρότερος ἀδελφός του Γέρου τοῦ Μοριὰ καὶ πέντε παλικάρια μαζί του , εἰς ἐκτέλεσιν τῆς ἀφοριστικῆς ἐγκυκλίου τοῦ Πατριαρχείου σκοτώθηκαν ἀπὸ τοὺς Τούρκους , 1η Φεβρουαρίου τοῦ 1806 ὕστερα ἀπὸ προδοσία τῶν καλόγερων τῆς Μονῆς *Παναγίας τῶν Αἰμυανῶν* εἰς τὴν ὁποίαν εἶχαν πάει πάει οἱ ἥρωες γυρεύοντας καταφύγιο . Οἱ Τοῦρκοι ἔκοψαν τὰ κεφάλια , τὰ ἔμπηξαν σὲ κοντάρια καὶ τὰ περιέφεραν στὴν Δημητσάνα , τὸ Ζυγοβίτσι καὶ τὴν Τρίπολη , ὅπου καὶ τὰ κρέμασαν στὸν μεγάλο πλάτανο τῆς πόλεως .

Ὁ ἀδελφός του Ἰωάννη Κολοκοτρώνη , ὁ γέρος τοῦ Μοριὰ , ὁ Θόδωρος Κολοκοτρώνης , μετὰ τὴν ἅλωση τῆς Τριπολιτσᾶς , ἔβαλε καὶ ἔκοψαν τὸν πλάτανο αὐτὸ *γιατί μὲ ἀρκετὸ αἷμα τῆς γενιᾶς τοῦ ἦταν ποτισμένος* ὅπως εἶπε .

Ὁ Κατσαντώνης (= ὁ Ἀετὸς τῆς Ρούμελης) καὶ ὁ ἀδελφός του Χασιώτης , μαζὶ μὲ ἄλλα πέντε παλικάρια προδώθηκαν ἀπὸ τὸν καλόγερο Καρδερίνη εἰς ἐκτέλεσιν τῆς ἀφοριστικῆς ἐγκυκλίου τοῦ Πατριαρχείου .

300 Τοῦρκοι τοὺς ἐπιτέθησαν . Τὰ 5 παλικάρια σκοτώθηκαν .

Τὰ ἀδέλφια παραδόθησαν στὸν Ἀλὴ Πασσὰ Ἰωαννίνων , ὅπου καὶ βρῆκαν μαρτυρικὸ θάνατο , κατακρεουργήθηκαν .

Ἡ προδοσία τῶν Ἁγιορειτῶν (τῶν μοναχῶν , καλόγερων τοῦ Ἁγίου Ὅρους) στὴν ἐπανάσταση τοῦ 1821 .

Ὁ διακεκριμένος Σερραῖος πατριώτης Ἐμμανουὴλ Παπὰς ἀγωνίσθηκε καὶ ἔδωσε ὅλη του τὴν περιουσία γιὰ τὶς ἀνάγκες τοῦ ἀγῶνος γιὰ τὴν Ἑλληνικὴ ἐλευθερία .

Τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1820 ὁ Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης ἀνήγγειλε στὸν Ἐμμανουὴλ Παπὰ τὴν ἔναρξη τῆς ἐπαναστάσεως .

Τὸ 1821  στὶς 23 Μαρτίου ὁ Ε. Παπὰς μαζὶ μὲ τὸν Ἰωάννη Χατζηγιάννη ἀποπλέει γιὰ τὴ χερσόνησο τοῦ Ἄθω μὲ ὄπλα καὶ πολεμοφόδια .

Οἱ Τοῦρκοι φοβούμενοι τὴν ἐπέκταση τῆς ἐπαναστάσεως καὶ στὴν Μακεδονία ἐπετέθησαν στὸν πληθυσμὸ τοῦ Πολυγύρου γιὰ νὰ τρομοκρατήσουν τὸν πληθυσμὸν . Οἱ κάτοικοι τοῦ Πολυγύρου ὅμως ὠπλίσθηκαν καὶ ἐπετέθησαν κατὰ τῶν Τούρκων φονεύοντας τὴ φρουρὰ , 18 Τούρκους καὶ τὸν διοικητὴ .

Αὐτὸ τὸ γεγονὸς ἀπετέλεσε τὴν ἔναρξη τῆς ἐπαναστάσεως στὴν Μακεδονία .

 Οἱ Τοῦρκοι προέβησαν σὲ συλλήψεις , ἐκτελέσεις , διαπομπεύσεις . Σὲ αὐτὲς δὲ τὶς ἐπιθέσεις τῶν Τούρκων κατὰ τῶν Ἑλλήνων συνέβαλαν καὶ συνήργησαν οἱ Ἑβραῖοι τῆς Θεσσαλονίκης καὶ τῆς Χαλκιδικῆς .

Ἡ ἐπανάσταση μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου δείχνει νὰ σβήνει λόγω ἐλλείψεως πολεμοφοδίων καὶ τροφῶν . Τὸ ἰδιαίτερον (προσωπικὸ) ταμεῖο τοῦ Ἐμμανουὴλ Παπᾶ ἐξηντλήθει .

Εἶναι ἄξιον λόγου ἐδῶ νὰ ἀναφέρω ὅτι κὰθ΄ὅλην τὴν διάρκεια τῆς Τουρκοκρατίας ἡ *Ἱερὰ Κοινότης τοῦ Ἁγίου Ὅρους* εἶχε ἐπιβάλει στὸ ποίμνιό της (τοὺς ὑπόδουλους Ἕλληνες) τὸν φόρο τῆς *δεκάτης* (Παλαιὰ Διαθήκη) , δηλαδὴ τὸ 10% τῆς περιουσίας κάθε χριστιανοῦ νὰ δίδεται στὴν Ἐκκλησία καὶ τὰ *δοσίματα* δωρεὲς . Ἐπίσης κάθε χριστιανὸς γαιοκτήμονας ὑποχρεωτικὰ μετὰ τὸ θάνατό του ἄφηνε τὸ 1/3 τῆς γής του στὴν ἐκκλησία . Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης εἶχε ἐπίσης τὸ δικαίωμα ἐκτὸς τῶν προηγουμένων νὰ φορολογεῖ ἐκτάκτως καὶ κατὰ βούληση τὸ ποίμνιό του .

Ὁ Ἐμμανουὴλ Παπὰς στρέφεται γιὰ βοήθεια στὶς πάμπλουτες μονὲς τοῦ Ἁγίου Ὅρους . Μάταιος κόπος ! Παρὰ τὶς ἐκκλήσεις τοῦ ἰδίου τοῦ Ὑψηλάντου οἱ μοναχοὶ δὲν ἐννοοῦν νὰ θίξουν τοὺς πλουσιότατους θησαυροὺς τοῦ Ἁγίου Ὅρους ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ ἀποτελέσουν πηγὴ σοβαρᾶς ἐνισχύσεως ὄχι μόνον τοῦ Μακεδονικοῦ ἀλλὰ καὶ τοῦ Πανελλήνιου ἀγῶνος .

Ο Κ. Παπαρηγόπουλος (*Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους* τόμος 5 , σέλ.  507) μᾶς παραδίδει τὴν ἀκόλουθη ἐπιστολὴ τοῦ ὁπλαρχηγοῦ Ρήγα Μάνθου πρὸς Ἐμμανουὴλ Παπὰ , μὲ ἡμερομηνία 19 Ἰουνίου 1821 : *Κατὰ τὴν παραίνεσίν της ἐξακολουθῶ φυλάττων τὸν στρατὸν ἐντὸς τῶν ὀχυρωμάτων ....Μὰ τί νὰ κάμη κανεὶς τὴν μικρολογίαν τῶν Ἅγιων Πατέρων; Αὐτὴ ἡ στυγερὰ ἀνελευθεριότης αὐτῶν μας ἐμπόδισαν ἀπὸ πολλὰ ὠφέλιμα καὶ ἀπὸ πολλὰ ἀναγκαῖα....

Ἐπάσχισα νὰ τοὺς διαθέσω διαφορετικὰ μὲ λόγον . Ὅμως αὐτοὶ ἀπὸ τὸν σκοπὸ τῶν δὲν ἐβγαίνουν . Ἔχουν τὰ φρονήματα τῶν , τὰ ὁποῖα μόνα ἐγκρίνουν διὰ καλὰ καὶ τὰ προσκυνοῦν καὶ τὰ λατρεύουν καὶ φροντίζουν μόνον διὰ τὴν συντήρησιν τῶν ἰδίων τῶν ὑποκειμένων καὶ μόνον διὰ τὴν ἀσφάλεια τῶν . Φοβοῦμε μήπως ὁ λαός  ἀπὸ τὴν πείναν καὶ τὰς πολλᾶς θλίψεις τοῦ ἐφαρμόση ἐναντίων τῶν (τῶν μοναχῶν του Ἁγίου Ὅρους) καὶ δὲν δυνηθῶμεν νὰ ἀπαντήσωμεν εἰς τὴν ὁρμὴ τῶν....*

Οἱ Τοῦρκοι συνέχιζαν τὶς σφαγὲς στὰ γύρω χωριὰ τοῦ ἄμαχου πληθυσμοῦ . Πείνα καὶ ἐπιδημίες ἀκολούθησαν .

Τὸν Μάιο τοῦ 1822 ὁ πασὰς Θεσσαλονίκης ὁ Ἀβδοὺλ Ἀμποὺδ ξεκινᾶ ἐκστρατεία ἐναντίον τῆς Κασσάνδρας συνοδευόμενος ἀπὸ μεγάλη στρατιωτικὴ δύναμη . Ἡ Κασσάνδρα μεταβλήθη σὲ σφαγεῖο καὶ σὲ στάχτη . Τὰ χωριὰ ἐπυρπολήθησαν καὶ ὅσοι κάτοικοι δὲν ἐσφάγησαν πουλήθηκαν ὡς δοῦλοι .

Ἀπέμενεν  ὁ Ἄθως , ὅπου οἱ μοναχοὶ ζοῦσαν ἤρεμοι στὴν πανθάλασσα τῶν πλούτων τους .

<<αρχική σελίδα περί της Προμηθέας ο Λόγος<<

<<Διωγμοί φιλοσόφων και μύθοι<<     

  >>Περί Θρησκειών...ο Λόγος (ντοκιμαντέρ)>>

[ αρχική ] [ εξάντας ] [ πυξίδα ] [ επικοινωνία ]