Τὸ πλοῖο λόγω παλίρροιας ἀναγκάστηκε νὰ ἀγκυροβολήσει γιὰ λίγο στὴν Χαλκίδα καὶ γράφει ἡ ἐφημερίδα *Ἀθηνᾶ* φύλλο 769 / 1840 *ἀμέσως συνέρρευσαν ἐκεῖ (οἱ κάτοικοι τῆς Χαλκίδας)΄ κατέλαβον τὴν γέφυραν καὶ τὰς παραλίους ὄχθας τοῦ πορθμοῦ καὶ ἐχαιρετοῦσαν τὸν διδάσκαλον , τὸν στρατιώτην τοῦ ἀγῶνος μας , τὸν βουλευτὴν , τὸν πρόεδρον τῶν προκαταρκτικῶν συνελεύσεων τῶν ἐκλεξασῶν τὰ μέλη τοῦ Ἐκτελεστικοῦ της Γ΄ περιόδου , τὸν ἔνθερμόν της ἐλευθερίας μᾶς ὑπερασπιστὴν , τὸν ἐθνικὸ ρήτορα , τὸν ἀπόστολον τῆς ἱερᾶς φιλοσοφίας καὶ τῶν ὑπὲρ πατρίδος πεσόντων ὀρφανῶν προστάτην , τὸν ἐχαιρετοῦσαν λέγομεν μὲ τὰς πλέον εἰλικρινεῖς καὶ ἐγκαρδίους εὐχᾶς* .

Παρὰ τὴν ἀγάπη τοῦ λαοῦ , τοῦ ἁπλοῦ λαοῦ , ἡ ὑγεία τοῦ φιλοσόφου εἶχε διαταραχθεῖ ἐπικίνδυνα ἐξαιτίας τῆς φυλάκισής του στὴν Σκιάθο . Δὲν ἄκουγε , δὲν ἔβλεπε καλὰ καὶ ἡ μιά του πλευρὰ εἶχε σχεδὸν παραλύσει .

Βασιλικὸ διάταγμα Ὀκτώβριο τοῦ 1841 τοῦ ἐπιτρέπει νὰ φύγει ἔξω ἀπὸ τὰ σύνορά της Ἑλλάδος . Πῆγε στὴν Λυὼν τοῦ Παρισίου .

Γράφει ἡ ἐφημερίδα τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἡ *Ἐφημερὶς* 1η Μαΐου 1894 *Μετὰ τοὺς Τούρκους ἔρχονται οἱ Ἕλληνες οἵτινες ἀνέλαβον...τὴν πρώτην θέσιν ἢν εἶχον ἄλλοτε....κατακρατούσιν εἰς χείρας τῶν μετὰ τῶν Ἀρμενίων τὸ ἐμπόριο καὶ τὸν κινητὸν πλοῦτον* .

Μπροστὰ λοιπὸν στὸν κίνδυνο τοῦ ἐξελληνισμοῦ τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας , τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ποὺ ἤλεγχε ὅλα τὰ ὀρθόδοξα σχολεῖα , ὡς ἰδανικὸ μέσον γιὰ τὴν ἀπώλεια τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσας καὶ κάθε ἑλληνικῆς ἀνάμνησης , ἐξέδωσε τὸ 1894 εἰδικὴ ἐγκύκλιο *περὶ ὑποχρεωτικῆς διδασκαλίας τῆς Τουρκικῆς Γλώσσας* σὲ ὅλα τὰ σχολεῖα τῶν ὀρθοδόξων εἰς βάρος τῆς ἤδη διδασκόμενης Ἑλληνικῆς Γλώσσας . Ἂς θυμηθοῦμε πὼς ἡ ἐκκλησία πὼς ἡ ἐκκλησία ἦταν ἐπικεφαλῆς ὅλων τῶν σχολείων ἀπὸ τὸ 1832 ὅταν ὁ Ὄθωνας ἔγινε βασιλιὰς τῆς Ἑλλάδας . Ἡ ἔλευση τοῦ ἀνήλικου Ὄθωνα καὶ τῶν Βαυαρῶν ἀντιβασιλέων συνοδῶν του στὴν Ἑλλάδα τὸ 1832 ἐγκαινίασε μία νέα περίοδο ξενοκρατίας , τὴν Βαυαρικὴ , τὴν ὁποία τὸ ἑλληνικὸ ἔθνος ἀντιμετώπισε στὴν συντριπτική του πλειοψηφία ὡς συνέχεια τῆς Τουρκικῆς κατοχῆς . Οἱ Βαυαροὶ ἀντιβασιλεῖς ἀπρόθυμοι νὰ δαπανήσουν χρήματα ἀπὸ τὸ δημόσιο ταμεῖο γιὰ τὴν παιδεία τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ , ἀποφάσισαν νὰ ἀναθέσουν στὴν Ἐκκλησία τὴν χρηματοδότηση .

Ἡ ἐφημερίδα *Ἀθηνᾶ* 16 Μαΐου 1836 γράφει τὰ ἑξῆς γιὰ αὐτὸ τὸ Βαυαρικὸ διάταγμα : *Ἂς ἐνθυμηθῶμεν τί ἤσαν ἐπὶ τῆς Τουρκικῆς τυραννίας οἱ ἀρχιερεῖς μας . Ἐὰν ἑξαιρέσωμεν ὀλίγους τινὰς , ὅλοι οἱ ἄλλοι ἤσαν δεσπόται , τύρανοι τῶν χριστιανῶν . Ἐψηφίζοντο ἀρχιερεῖς ὄχι κὰτ ΄ἐκλογὴν ἀρετῆς καὶ παιδείας ἀλλὰ μὲ κολακείας ἀνδραποδώδεις καὶ μὲ παχείας προσφορᾶς χρημάτων , ἁρπάζοντες δὲ οὕτως τὴν ποιμαντικὴν ράβδον ἐφορολογοῦσαν ἀσπλάχνως τὰ δυστυχῆ τῶν ποίμνια , ἐπωλοῦσαν καπηλικῶς τὴν ἱεροδιακονίαν καὶ ἱερωσύνην , τοὺς ἐγκαινιασμοὺς , τοὺς ἁγιασμοὺς , τὰς λειτουργίας καὶ ὄλας τὰς ὑπὲρ τῶν χριστιανῶν γινομένας τελετᾶς . Ἐξέδιδαν μὲ βαρείαν χρηματικὴν τιμὴν τοὺς σκληροὺς ἐκείνους ἀπάνθρωπους ἀφορισμοὺς , ἐπεριφρόνουν τὴν παιδείαν καὶ κατέτρεχαν τοὺς πεπαιδευμένους...* .

Ἡ δυάδα Ὄθωνας - Κωλέτης καὶ ὑπὸ Κωλέτην ὁ Κ. Παπαρρηγόπουλος εἰσάγουν λίγο πρὶν ἀπὸ τὸ 1850 τὴν Μεγάλη Ἰδέα - ἕνα πολιτικοπνευματικὸ κατεστημένο τῶν Ἀθηνῶν τὸ ὁποῖο ἐνσωματώνει ὁρμητικὰ τὴν ἀνθελληνικὴ ἱστορία τοῦ Βυζαντίου μὲ τὴν ἱστορία τοῦ Ἑλληνισμοῦ δίνοντας ἰσότιμη θέση στὴν βυζαντινὴ αὐτοκρατορία μὲ τὴν κλασσικὴ Ἑλλάδα καὶ εἰσάγει τὴν βυζαντινὴ τυραννία στὴν νεοελληνικὴ συνείδηση σὰν κυρίαρχο εὐεργετικὸ στοιχεῖο τῆς ἐπίσημης ἑλληνικῆς ἰδεολογίας . Αὐτὸ τὸ ψεῦδος , αὐτὴ ἡ ἀντιεπιστημονικὴ καὶ κατὰ βάθος ἀνθελληνικὴ ἐπιχείρηση στρατεύθηκε διανοούμενους ποὺ ζοῦσαν κάτω ἀπὸ τὴν εὔνοια τῆς Βαυαρικῆς Αὐλῆς ὥστε νὰ πλαστὴ (πλαστογραφία δηλαδὴ τῆς ἱστορίας) *ἐπιστημονικὴ* καὶ *ἱστορικὴ* ἑδραίωση τῆς *Μεγάλης Ἰδέας* .

Τὴν οὐσιαστικὴ ἡγεσία τῆς πολεμικῆς κατὰ τοῦ Αὐτοκεφάλου ἐναντίων του Ἑλληνικοῦ Ἔθνους ἕνας πρώην διαφωτιστὴς , ὁ Κ. Οἰκονόμου , ἡ *Εὐαγγελικὴ Σάλπιξ* τοῦ ἱερομονάχου Γερμανοῦ καὶ ὁ *Αἰὼν* τοῦ Ι. Φιλήμονος .

     Ὁ Οἰκονόμου (ἔμμισθος = συνταξιοῦχος) τῆς ρωσικῆς κυβέρνησης μαζὶ μὲ τὸν ἀρχιμανδρίτη Ἀνατόλιο ἀνέλαβαν τὴν ὀργάνωση τῶν ρωσόφιλων λαϊκῶν καὶ κληρικῶν . {Ιωάννης Ἃ Πετροπουλος *Πολιτικὴ καὶ Συγκρότηση Κράτους στὸ Ἑλληνικὸ Βασίλειο (1833 - 1843) σέλ. 328 , ἔκδ. Μ.Ι.Ε.Τ. Ἀθήνα 1985}

Στὴν Ἀθήνα ὁ Οἰκονόμου θὰ φροντίσει νὰ ὀργανώσει τοὺς ὁμοϊδεάτες τοῦ , πηγαίνοντας σὲ συχνὰ ταξίδια στὴν Κωνσταντινούπολη γιὰ νὰ *παίρνει γραμμὴ* ἀπὸ τὸ φανάρι : *Ἡ κάθοδος λοιπὸν τοῦ Κ. Οἰκονόμου ἀπὸ τὴ Ρωσία ἐνίσχυσε τὸ κλίμα τῆς μεταστροφῆς ἀπὸ τὸ ἀστικὸ φιλελευθερισμὸ τοῦ Α. Κοραὴ στὴν ἀπόλυτη θρησκευτικὴ πολιτικὴ καὶ κοινωνικὴ ὀρθοδοξία .

Δημοσιογραφώντας σὲ φίλα προσκείμενες ἐφημερίδες (Εὐαγγελικὴ Σάλπιξ ἐφημερίδα ἐκδότης τῆς ὁ φανατικὸς ἱερομόναχος Γερμανὸς) μαζὶ μὲ ἄλλους μεγέθυνε ἀκόμη καὶ τὴν παραμικρὴ ἀρνητικὴ συγκυρία . Ἡ ἐπίθεση αὐτὴ τοῦ συντηριτισμοῦ ἦταν πολυμέτωπη καὶ μακροχρόνια . Οἱ ἐξελίξεις στὴν Ἀνατολικὴ Μεσόγειο καὶ ἡ ἀλλαγὴ τοῦ φιλελληνικοῦ κλίματος στὴν Εὐρώπη ἐνδυνάμωναν τὴν ἐθνικὴ ἐσωστρέφεια καλλιεργοῦσαν τὸ μίσος μὲ τὴν Δύση καὶ ἔκτιζαν ἕναν ἄλλο μύθο , τὸ μύθο τοῦ *περιούσιου λαοῦ*. Ὅμως κάθε λαὸς θέλει καὶ τὴν ἱστορία του . Ἐπειδὴ ὅμως ἡ ἱστορία διαμορφώνει συνειδήσεις πρέπει νὰ ἀνταποκρίνεται στὸ ἐπιδιωκόμενον* . {Κώστας π. Μανδηλᾶς *Ὁ Θεόφιλος Καΐρης καὶ ὁ Νοελληνικὸς Διαφωτισμός* , σέλ. 60 Ἀθήνα 2002 ἔκδ. *Ἀνοικτὴ Πόλη* .

Ἔτσι λοιπὸν οἱ Ρωμιοὶ δημιούργησαν τὸ μύθο τοῦ *Ἑλληνοχριστιανισμοῦ* . Ἦταν ἀναγκασμένοι νὰ κρατήσουν τὸ συνθετικὸ *ἑλληνο - * στὸ ἰδεολόγημα ποὺ κατασκεύαζαν , ἒφ΄ὅσον στὶς συνειδήσεις τοῦ ἀπελευθερωμένου ἔθνους ἡ ἔννοια τοῦ *Ἕλληνα* ἦταν ταυτισμένη μὲ ἐκείνη τοῦ ἐπαναστάτη καὶ τοῦ ἐλεύθερου , ἐνῶ ρωμιὸς σήμαινε στὴν καλύτερη περίπτωση τὸν ὑπόδουλο χριστιανὸ στοὺς Τούρκους .

Γιὰ νὰ μπορέσουν ὅμως νὰ θεμελιώσουν οἱ ρωμιοὶ τὸ ρωμαϊκὸ Μεγαλοϊδεατισμὸ τοὺς ἔπρεπε νὰ τὸν ταυτίσουν μὲ τὴν Ἑλλάδα καὶ τοὺς Ἕλληνες .

Ἔτσι ἐντελῶς ἀνιστόρητα ἡ Ἀνατολικὴ Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία ξαφνικὰ ἔγινε μεσαιωνικὴ ἑλληνικὴ αὐτοκρατορία μὲ τὸ ἀνύπαρκτο ἱστορικὰ ὄνομα Βυζαντινὴ Αὐτοκρατορία . Ἡ δὲ οἰκουμενικὴ ὀρθοδοξία ἔγινε ξαφνικὰ ἐθνικὴ θρησκεία τῶν Ἑλλήνων (παρότι ὁ ἐθνικισμὸς καταδικάσθηκε από τους χριστιανοὺς βυζαντινοὺς Αὐτοκράτορες ὡς αἵρεση εἰς ποινὴ θανάτου) .

Ξαφνικὰ δὲ οἱ Ἕλληνες ἔγιναν ὁ ἐπιούσιος λαὸς τοῦ θεοῦ , (αὐτοὶ οἱ Ἕλληνες ποὺ ἐπὶ χρόνια πολλὰ γενοκτονοῦντο καὶ ὁδηγοῦντο σὲ σφαγεῖα διότι ἦταν καὶ ἤθελαν νὰ παραμείνουν Ἕλληνες) , ἕνα νέο τώρα Ἰσραὴλ , τὸ καλύτερο καὶ εὐγενέστερο ὀρθόδοξο χριστιανικὸ ἔθνος .

Ἡ Ἑλλάδα ἔτσι ξαφνικὰ ταυτίζεται μὲ τὰ τιμημένα ἄμφια (τὸ θύμα ταυτίζεται μὲ τὸν δήμιό του) . Ἔτσι ἐφευρέθηκε ἀνύπαρκτη ἐθνικὴ ἐπέτειος μὲ ἀνύπαρκτα γεγονότα - ἡ ὕψωση δηλαδὴ τοῦ λάβαρου στὴν μονὴ τῆς Ἁγίας Λαύρας τὴν 25η Μαρτίου τοῦ 1821 - ποὺ τόσο βολικὰ συμπίπτει μὲ τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου .

Πρώτος ξεκαθάρισε τὸ ζήτημα ὁ Σπ. Τρικούπης : *Ψευδὴς εἶναι ἡ ἐπικρατοῦσα ἐν΄Ἑλλάδι ἰδέα , ὅτι ἐν τὴ μονὴ τῆς Ἁγίας Λαύρας ἀνυψώθη κατὰ πρῶτον ἡ σημαία τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως* (Ἱστορία τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως* , τόμος Ἅ΄, σέλ. 229) . *Ἕνας ἄλλος ἱστορικός της Ἐπαναστάσεως , ὁ Ι. Φιλήμων , ὀνομάζει τὴν ἱστορία αὐτὴ *παχυλὸν ψεῦδος* (*Δοκίμιον Ἱστορικὸν περὶ τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως * , τόμος γ΄, κέφ. 21) . Οἱ νεώτεροι ἱστορικοί του 1821 , ὅπως ὁ Δ. Φωτιάδης , δὲν ἀναφέρονται στὸ γεγονός , *γιατί ἁπλούστατα εἶναι παραμύθι* . Οὐδεὶς ἐκ τῶν ἀπομνημόνευμα - τογράφων τὸ ἀναφέρει . Τὸ ἀγνοοῦσε ἀκόμη καὶ ὁ ἴδιος ὁ Γερμανὸς ἀφοῦ δὲν τὸ ἀναφέρει καν στὰ δικά του ἀπομνημονεύματα .

Ὁ καλλιτέχνης ζωγράφος Γύζης ποὺ συνέβαλλε στὴν καθιέρωση τοῦ ἱστορικοῦ ψεύδους ποὺ εἶχε καὶ ἔχει ὀλέθριες συνέπειες στὴν ἱστορικὴ ἑλληνικὴ αὐτοσυνειδησία σπούδαζε στὴν Σχολὴ καλῶν Τεχνῶν τοῦ Μονάχου μὲ ὑποτροφία τοῦ *Ὀρθόδοξου Ἱδρύματος τῆς Τήνου* . Αὐτὸς ἐπίσης ζωγράφισε τὸ *Κρυφὸ Σχολειό* , ἀνταποδίδοντας μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ τὴν βοήθεια τῆς ἐκκλησίας . Ἄλλα ἔργα τοῦ ἦταν : *Κιβωτὸς τοῦ Νῶε* , *Ἰωσὴφ καὶ Φαραώ* , *Ἰουδὴθ καὶ Ὀλοφέρνης* καὶ *Θρίαμβος τῆς θρησκείας* .

Ἂς ἐπιστρέψουμε εἰς τὴν δημιουργία τοῦ μυθολογικοῦ Ἑλληνοχριστιανικοῦ ἰδεολογήματος .

Ὁλόκληρες γενιὲς Ἑλλήνων ἀνατράφηκαν μὲ τὰ ἐν΄λόγω ψεύδη , μὲ παραμύθια ποὺ ἀποσκοποῦσαν στὴν ἐξυπηρέτηση τῶν συμφερόντων τοῦ ρωμαϊκοῦ ἰμπεριαλισμοῦ , ὁδηγώντας τὴν πατρίδα σὲ τραγωδίες ποὺ βάφτηκαν πολλάκις μὲ τὸ αἷμα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ . Ἕνας λαὸς ὑποχείριό της μοναρχίας ἢ τῆς δῆθεν δημοκρατίας , τῶν δεσποτάδων , τῶν ξένων συμφερόντων , ἕνας λαὸς ποὺ βαθιὰ μέσα τοῦ ἔψαχνε νὰ βρεῖ τρόπους νὰ ἀντιδράσει , ἀλλὰ ἀγνοώντας τὴν ἀλήθεια καὶ στερημένος ὁλοκληρωτικὰ ἀπὸ τὸ φῶς τῆς Ἑλληνικῆς Φιλοσοφίας καὶ Παιδείας γινόταν συνεχῶς ἕρμαιο - ἰσμῶν καὶ δημαγωγῶν .

Υ.Γ.: Διακόπτω τὸν Λόγο τῆς Προμηθέας γιὰ Ἐπεξήγηση στὸ περὶ - ἰσμῶν (τὸ παράδειγμα τῆς ἀγελάδας) :

ΦΕΟΥΔΑΡΧ-ΙΣΜΟΣ:  Ἔχεις δύο ἀγελάδες.  Ὁ ἀφέντης σου παίρνει ἕνα μέρος τοῦ γάλακτος.

ΚΑΘΑΡΟΣ ΣΟΣΙΑΛ-ΙΣΜΟΣ:  Ἔχεις δύο ἀγελάδες.  Ἡ κυβέρνηση τὶς παίρνει καὶ τὶς βάζει σ' ἕνα στάβλο μαζὶ μὲ τὶς ἀγελάδες ὅλων τῶν ἄλλων.  Ἐσὺ πρέπει νὰ φροντίζεις ὅλες τὶς ἀγελάδες.  Ἡ κυβέρνησή σου δίνει ἀκριβῶς ὅσο γάλα χρειάζεσαι.

ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΟΣΙΑΛ-ΙΣΜΟΣ:  Ἔχεις δύο ἀγελάδες.  Ἡ κυβέρνηση τὶς παίρνει καὶ τὶς βάζει σὲ ἕνα στάβλο μαζὶ μὲ τὶς ἀγελάδες ὅλων τῶν ἄλλων.  Μία ὁμάδα πρώην ἐκτροφέων κοτόπουλων, τὶς φροντίζει.  Ἐσὺ πρέπει νὰ φροντίζεις τὰ κοτόπουλα ποὺ πῆραν ἀπὸ τοὺς πρώην ἐκτροφεῖς κοτόπουλων.  Ἡ κυβέρνησή σου δίνει ἀκριβῶς τὸ γάλα καὶ τὰ ἀβγὰ ποὺ οἱ νόμοι λένε ὅτι χρειάζεσαι.

ΦΑΣ-ΙΣΜΟΣ:  Ἔχεις δύο ἀγελάδες.  Ἡ κυβέρνηση τὶς παίρνει καὶ τὶς δύο, σὲ προσλαμβάνει γιὰ νὰ τὶς φροντίζεις κι ἔπειτά σου πουλάει τὸ γάλα.

ΚΑΘΑΡΟΣ ΚΟΜΜΟΥΝ-ΙΣΜΟΣ:  Ἔχεις δύο ἀγελάδες.  Οἱ γείτονές σου σὲ βοηθοῦν νὰ τὶς φροντίζεις καὶ ὅλοι μαζὶ μοιράζεστε τὸ γάλα. (Δείκτης , εὐχαριστῶ τὸν ἐπίτιμο διδάκτορα γιὰ τὴν ἐπεξήγηση) .

Συνέχεια τοῦ Λόγου τῆς Πολυθέας :

Καὶ δὲν εἶναι μόνον οἱ λογιότατοι διαφωτιστὲς ποὺ ἀμφισβητοῦσαν ἔντονα τὴν προσπάθεια τῶν ρωμιῶν νὰ δημιουργήσουν τὸ ἑλληνοχριστιανικὸ ἰδεολόγημα , αὐτὸ τὸ ψευδὲς ἰδεολόγημα ποὺ θεμελίωσαν ὡς ταφόπλακα τοῦ Ἑλληνισμοῦ ὁ Σπυρίδων Ζεμπέλιος καὶ ὁ Κωνσταντῖνος Παπαρρηγόπουλος κατὰ τὸ 1860 .

Διαπρεπεῖς θεολόγοι ἀναγκάστηκαν νὰ παραδεχθοῦν δημοσίως τὸ ἀνιστόρητό του Ἑλληνοχριστιανικοῦ ἰδεολογήματος  : *Ἂς μοὶ συγχωρηθῆ ἡ ἔκφρασις , ἀλλὰ νομίζω , ὅτι μόνον διὰ πνευματικῆς ἀλχημείας εἶναι δυνατὸν νὰ προέλθη ἡ σύνθεσις καὶ παρανόμος , μᾶλλον δ΄εἰπεῖν ἀφύσικος , αὐτὴ σύζευξις (Ἑλληνισμοῦ σὺν Χριστιανισμοῦ) . Ἂν πλανώμεθα , ἂς διαφωτισθῶμεν . Οἱ Πατέρες ὁσάκις βλέπουσι τὴν ἑλληνικὴν ἐν ἀντιπαραβολὴ καὶ συγκρίσει πρὸς τὸν Χριστιανισμὸν , δὲν πλέκουσι δὶ΄αὐτὴν στεφάνους , ἀλλὰ μαστίγια , δὲν εὐρίσκουν  εἰς αὐτὴν σοφίαν ἀλλὰ μωρίαν καὶ ἄνοιαν δὲν ἐτοιμάζουσι δὶ΄αὐτὴν θρόνους παρὰ ἢ ἔστω , ὑπὸ τὸν θρόνον τοῦ Χριστιανισμοῦ (ὡς πράττομεν ἠμεῖς διὰ τῶν ἑλληνοχριστιανικῶν συνθέσεων) ἀλλὰ βάραθρα.... * . (Ἀρχιμανδρίτης Ἐπιφάνειος Θεοδωρόπουλος  *Ἄρθρα , Μελέται , Ἐπιστολαί* , τόμος Ἅ΄, Ἀθήνα 1986 . Μάριου Δημοπουλου *Ἑλληνισμὸς - Χριστιανισμὸς στὸ Βυζάντιο . Τὸ συνέδριο στὴ Φιλοσοφικὴ Ἀθηνῶν* , ἔκδ. *Ἐλεύθερη Σκέψις* σέλ. 11 Ἀθήνα 1998 .

Φορέας τῶν σχεδίων , γιὰ τὴν ἔμμεση ἐπιβολὴ τῆς ρωμαίϊκης συνείδησης στὸ λαὸ ἀντὶ τῆς ἑλληνικῆς ὑπὸ τὴν μάσκα τοῦ ἑλληνοχριστιανισμοῦ ἦταν ἡ παρακρατικὴ ὀργάνωση ποὺ ὀνομάστηκε *Φιλορθόδοξος Ἑταιρεία* . Ἐπὶ κεφαλῆς τῆς ἦταν οἱ κορυφαῖοι τῶν Νάπαιων ὅπως ὁ Νικήτας Σταματαλόπουλος , ὁ Κωνσταντῖνος Οἰκονόμου , ἀδελφός του δολοφονημένου κυβερνήτη Αὐγουστίνος Καποδίστριας (ποὺ ἐπισήμως ἡγοῦνταν καὶ τοῦ ρωσόφιλου κόμματος) , ὁ Γλαράκης ὑπουργὸς τῶν Ἐκκλησιαστικῶν καὶ Δημόσιας Ἐκπαίδευσης , ὁ πρέσβης τῆς Ρωσίας στὴν Ἑλλάδα Κατακάζης καὶ ἡ πλειοψηφία τῶν δεσποτάδων τῆς Συνόδου . Ἱδρυθεῖσα τὸ 1839 (Ἰούνιο) .

Μέσω τῶν ὑπουργῶν Ἐκκλησιαστικῶν καὶ Δημόσιας Ἐκπαίδευσης ἐπαναφέρουν στὰ σχολεῖα τὴν ὑποχρεωτικὴ προσευχὴ καὶ φέρουν τὴν Φυλλάδα , τὴν Ὀκτάηχο καὶ τὸ Ψαλτήρι , ὡς *διδακτικὰ ἀναγνώσματα* ὅλα ἐκεῖνα δηλαδὴ τὰ ὄργανα τοῦ σκοταδισμοῦ ποὺ εἶχαν πασχίσει νὰ καταργήσουν οἱ διαφωτιστὲς τοῦ Γένους . Τὸ 1854 ἔγινε ὑποχρεωτικὴ ἡ ἀνάγνωση θρησκευτικῶν ἀκολουθιῶν στὰ σχολεῖα , ὅταν ὑπουργὸς τῶν Ἐκκλησιαστικῶν ἦταν ὁ Σταῦρος Βλάχος .

Δύο χρόνια πρὶν , 10 Ἰουλίου 1839 ὁ Θεόφιλος Καΐρης κατηγορεῖται ὡς αἱρετικὸς καὶ καταδικάζεται σὲ θάνατο (1852) .

1848 ὁ καθηγητὴς τοῦ Βασιλικοῦ Πανεπιστημίου Θ. Μανούσης ὕστερα ἀπὸ καταγγελίες κληρικοῦ μέσα ἀπὸ τὶς στῆλες τῆς ἐφημερίδας *Αἰὼν* παραιτῆται ἀπὸ τὴν ἕδρα του .

Ὁ Συγγραφέας τῶν *Μυστηρίων τῆς Κεφαλλονιᾶς* Α. Λασκαράτος ἀφορίζεται τὸ 1856 .

1857 γίνεται ὑποχρεωτικὸς ὁ ἐκκλησιασμὸς τῶν μαθητῶν Κυριακὲς καὶ ἀργίες .

1866 ἀφορίζεται ὁ Ἐμμανουὴλ Ροΐδης γιὰ τὸ ἔργο τοῦ *Πάπισσα Ἰωάννα* .

1870 νομοσχέδιο εἰσάγεται , βάση τοῦ ὁποίου ὁ ἱερεὺς δύναται νὰ εἶναι καὶ δημοδιδάσκαλος .

1874 προτομὲς τοῦ Ἀδαμάντιου Κοραῆ καὶ τοῦ Ρήγα Φεραίου ἀφαιρέθηκαν ἀπὸ τὴν δημόσια θέα τὴν ἡμέρα τῆς ἐθνικῆς ἐπετείου , ἀπὸ τὴν ἀστυνομία . Ἀκολουθοῦν σειρὰ διώξεων γιὰ πολλαπλὰ χρόνια .

Ἡ Ἑλληνικὴ Παιδεία ἐξορίστηκε καὶ διώχθηκε μαζὶ μὲ τοὺς φορεῖς τῆς , τοὺς διαφωτιστὲς καὶ στὴν θέση τῆς ἐπανέφεραν τὴ στείρα διδασκαλία ἀποσπασμάτων ἀρχαίων κειμένων ποὺ ἀποσκοποῦσαν μόνον στὴ γραμματικὴ καὶ συντακτικὴ ἐκμάθηση τῆς γλώσσας καὶ ἀπαγόρευαν τὴν ἐπαφὴ τῶν μαθητῶν μὲ τὴν οὐσία τῶν περιεχομένων τους . *Ἔτσι ὄχι μόνον ὡς Κλασσικὴ Παιδεία καταντᾶ *κενὸ γράμμα* , ἀλλὰ ἐπὶ πλέον ἀποσυνδέει τὴν ἐκπαίδευση ἀπὸ τὴν κοινωνική της ἀποστολή* . Μαρία Τζάνη . *Τὸ Ἑλληνικὸ Ἐκπαιδευτικὸ Σύστημα - Ταυτὸν καὶ ἀλλοτριομορφοδίαιτον* σέλ. 55 Ἀθήνα 1998 .

Θεοκλητὸς Φαρμακίδης

Ἂν καὶ κληρικὸς , ἀρχιμανδρίτης , ὑποστήριξε μέχρι τὸ τέλος τῆς ζωῆς τοῦ τὶς ἰδέες τοῦ διαφωτισμοῦ καὶ τὸ ὄνειρο τῶν διαφωτιστῶν τοῦ 1821 ποὺ ἐπιθυμοῦσαν καὶ ἐργάστηκαν σκληρὰ γιὰ τὸ *Αὐτοκέφαλο* . Αὐτὸς δὲ ὁ ἀρχιμανδρίτης - ἕνας ἀπὸ τοὺς λίγους προοδευτικοὺς ἄνδρες - προσπάθησε νὰ κατοχυρώσει τοὺς ἀγῶνες τοῦ ἔθνους γιὰ ἀνεξαρτησία βάζοντας ὑπεράνω πάντα πρώτη τὴν ἑλληνική του ἐθνικὴ συνείδηση .

Τὸ Αὐτοκέφαλο ἦταν ἀπόλυτα συνυφασμένο μὲ τὴν ἔννοια τοῦ ἔθνους καὶ δὴ μὲ τὴν ἔννοια τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους , τὸ ὁποῖο πάσχιζε νὰ ἀπαγκιστρωθεῖ ἀπὸ τὰ δίχτυα τῆς ρωμιοσύνης - κατάλοιπο τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας ρωμαϊκὸ γένος τῶν ὀρθοδόξων μὲ ἡγεσία τοῦ τὸ Πατριαρχεῖο .

Τὸ ἀφυπνισμένο ἑλληνικὸ ἔθνος ἀγωνιζόταν νὰ ἀποσχισθεῖ ἀπὸ τὴν οἰκουμενικότητα τῶν Ρωμαίων (ρωμιῶν) καὶ νὰ συγκοινωνήσει μὲ τὶς πατρῶες ρίζες του .

Οἱ ἀγῶνες ὅμως τῶν Ἑλλήνων γιὰ ἐθνικὴ πολιτιστικὴ καὶ πολιτικὴ ἀποκατάσταση δὲν εὕρισκαν σύμφωνο τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ τοὺς Φαναριώτες  . Αὐτοὶ (ἡ παλιὰ ἀριστοκρατία τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας) εἶχαν συνείδηση ρωμαϊκὴ καὶ ὄχι ἑλληνικὴ καὶ ἔβλεπαν τὸ ἑλληνικὸ κράτος ἐμπόδιο στὰ δικά τους φιλόδοξα σχέδια . Γράφει ὁ Σάββας Ἀγουρίδης *Τὰ ἐλατήρια τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Πολιτικῆς τοῦ Θ. Φαρμακίδη* . *Ἱστορικὰ* τεῦχος 38 , σέλ. 26: *Πρόκειται γιὰ ἕνα σχέδιο πὼς τὴν πτώση τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας θὰ ἀκολουθήσει , μὲ πρωτοβουλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ ἰσχυρῶν Φαναριωτῶν , ἕνα νέο κρατικὸ μέγεθος , πολυεθνικὸ καὶ αὐτὸ ὅπως ἡ Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία , μὲ συνδετικὸ κρίκο ὅμως ὄχι τὸ ἔθνος ἀλλὰ τὴν θρησκεία καὶ τὴν ὀρθοδοξία . Πρόκειται γιὰ τὴν περίφημη εἰκόνα περὶ *Ρωμανίας* , στὴν ὁποία θὰ ὑπάγονται ὅλα τὰ ὀρθόδοξα ἔθνη τῆς Βαλκανικῆς μὲ πνευματικὴ καὶ πολιτικὴ ἐξουσία στὴν Κωνσταντινούπολη . Ἡ ἰδέα αὐτὴ ἐκφραζόταν ὄχι μόνο μὲ ἕνα σενάριο . Καθὼς ἀργοπέθαινε ἡ γείτων μεγάλη χώρα , πολλοὶ ἔκαναν διαφόρων εἰδῶν ὄνειρα γιὰ μία ἀνασύσταση τοῦ Βυζαντίου καὶ τῆς αὐτοκρατορίας....*

Οἱ διαφωτιστὲς λοιπὸν ἀγωνίζονταν γιὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ ἑλληνικὸ ἔθνος καὶ οἱ ἀρχιερεῖς τῆς Κωνσταντινούπολης μὲ τοὺς Φαναριῶτες γιὰ τὴν ἀνασύσταση τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας καὶ γιὰ τὸ Ρωμαϊκὸ Γένος - τὴν Μεγάλη Ἰδέα .

Ὁ μέγας ἄνδρας ὁ Θεοκλητὸς Φαρμακίδης ἐξέφρασε τοὺς φόβους του γιὰ τὴν καπήλευση τῆς *Μεγάλης Ἰδέας* ποὺ προβαλλόταν ἀπὸ τοὺς ρωμιοὺς καὶ ποὺ ἐπιχειροῦσαν νὰ μετατρέψουν τὸν ἑλληνικὸ ἀπελευθερωτικὸ ἀγώνα σὲ βυζαντινὸ ἰμπεριαλισμὸ :

*Ἂλλ΄ὀφείλομεν νὰ ἀπαντήσωμεν ἐνταύθα καὶ εἰς τὴν συκοφαντίαν ὅτι , φρονοῦντες καὶ δοξάζοντες , ὅπως φρονοῦμεν καὶ δοξάζομεν , περὶ τῆς Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας , θραύομεν καὶ συνθλῶμεν τὸν θεμέλιον λίθον τῆς Μεγάλης Ἰδέας . Τί ἐστὶ Μεγάλη Ἰδέα ; Ἡ ὑπὸ δουλείας ἀπελευθέρωσις ὅλων τῶν ὑπὸ Ὀθωμανικὸν ζυγὸν Ἑλλήνων , μᾶλλον δὲ ἡ ἀπελευθέρωσις ὅλων τῶν ἔτι δούλων ὀρθοδόξων Χριστιανῶν καὶ ὅλων τούτων εἰς μίαν χριστιανικὴν ἐπικράτειαν ἕνωσις . Μεγάλη τῷ ὄντι ἰδέα . Καὶ , κὰθ΄ἢν εὑρίσκεται ἡ Τουρκία πολιτικὴν , ἠθικὴν καὶ φυσικὴν κατάστασιν , ἡ πραγματοποίησις αὐτῆς συμφέρει εἰς ὅλην τὴν Εὐρώπην . Ἂλλ΄ἐσκέφθησαν οἱ πατέρες αὐτῆς ἂν εἶναι ποτὲ δυνατὸν νὰ γενῆ πράγμα ἡ Μεγάλη αὔτη Ἑλληνικὴ Ἰδέα;* . Γεωργίου Δ. Μεταληνοῦ *Αὐτοκεφάλου Παραλειπόμενα* σέλ. 49 .

Ο Γ. Τυπάλδος - Ἰακωβάτος ὑπέρμαχος τῆς ρωμιοσύνης καὶ ἐχθρός του Ἑλληνισμοῦ καὶ τοῦ Αὐτοκέφαλου γράφει : * α) Ὁ λογιότατος γεννιέται Ρωμαῖος κι ἐκεῖνος στρεβλώνοντας τὸ εἶδος τῆς σπουδῆς τοῦ , κατανταίνει Ἕλληνας . Ἀλησμονάει πλέον τὸ γένος τοῦ , τὴν πατρίδα τοῦ , τ΄ὄνομά του ΄ ἀλησμονάει ὅτι ὅπου πατεῖ Τοῦρκος εἶναι Ρωμιοσύνη καὶ θεωρεῖ τὴν ἐπαρχία τῆς Ἑλλάδας σὰν τὴν μοναχὴ καὶ καθαυτὸ πατρίδα του . Οἱ λογιότατοι τῶν Ἰωαννίνων καὶ τῆς Πόλης , τῆς Σμύρνης καὶ τοῦ Βουκουρεστίου γυρίζουνε μὲ πρόσωπο κατὰ τὴν Ἀθήνα σὰν οἱ μουσουλμάνοι κατὰ τὴ Μέκκα  καὶ προσκυνοῦνε μεγαλειότητα ποὺ δὲν ὑπῆρξε . β) Ὁ χριστιανὸς δὲν ἔχει χρέος ν΄ἀναβεῖ εἰς Ἀκρόπολεις διὰ νὰ λάβει τὸ πνεῦμα καὶ τὴν αὔραν τῆς ἐλευθερίας , διότι αὐτὸ εἶναι ἀντικρυς ἐναντίον τοῦ Εὐαγγελίου , τὸ ὁποῖον κηρύττει ὅτι , ὅπου πνεῦμα Κυρίου , ἐκεῖ ἐλευθερία .Ὄχι λοιπὸν εἰς τὴν Ἀκρόπολιν τὴν σημερινὴν , ἂλλ΄οὐδὲ τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων ὑπῆρξε ποτὲ ἡ ἐλευθερία , ἡ ἐθνικὴ καὶ ἡ θρησκευτική....καὶ σεῖς ἂν εἶσθε ἐλεύθεροι καὶ ἐγὼ μὲθ΄ἠμῶν , δὲν τὸ χρεωστῶ εἰς τὴν Ἀκρόπολιν τῶν Ἀθηνῶν , ἂλλ΄εἰς τὴν Ἀκρόπολιν τῆς Σιῶν (τοῦ Ἰσραὴλ) ἀπὸ τὴν ὁποίαν προῆλθε τὸ πνεῦμα τῆς ἐλευθερίας* . α) *Ἱστορία* , β) *Ἀγορεύσεις* τοῦ Γ. Τυπάλδου - Ἰακωβάτου . Σ. Ἀσδραχᾶς *Ἱστορία τῆς Ἰόνιας Ἀκαδημίας* Ἀθήνα , Νέα Ἑλληνικὴ Βιβλιοθήκη 1982 .

Διαβάζουμε εἰς τὸ ἔργο *ΑΠΟΛΟΓΙΑΣ* Θεοκλητοῦ Φαρμακίδου ἔκδ. Ἄγγ. Ἀγγελίδου , ΑΘΗΝΑΙ 1840 καὶ Γρηγορίου Στ΄1840 .

Παραθέτω κάποια ἀποσπάσματα τῆς *Ἀπολογίας* τοῦ Θ. Φαρμακίδου (αὐτούσια , μὲ τὴν σύνταξη καὶ τὴν ὀρθογραφία τους) ὡς παρατίθενται ἐκτενέστερα στὴν ἐν ἀρχὴ ἔκδοση 1840 .

*....Ὅτι καὶ οἱ παναγιώτατοι καὶ οἰκουμενικοὶ πατριάρχαι καὶ ἡ σύνοδος τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἐμβαίνουσι παρὰ τὸν ὁποῖον φέρουσι ἱερὸν χαρακτήρα καὶ παρὰ τὰ ἱερὰ αὐτῶν καθήκοντα εἰς πολιτικὴν ραδιουργίαν καὶ ὄργανα αὐτῆς γινόμενοι τυφλὰ συμπράττουσι καὶ συνεργούσιν ἀσυνειδήτως εἰς ὄλεθρον ἄλλων , δὲν εἶναι καμμία περὶ τούτου ἀμφιβολία , Ἀλλὰ δὲν εἶναι καμμία ἀμφιβολία καὶ ὅτι ἤθελον γίνεσθαι εὐκολώτερον ὄργανα πολιτικῆς ραδιουργίας πρὸς βλάβην τῆς αὐτονομίας καὶ ἀνεξαρτησίας τῆς Ἑλλάδος ΄ ἐὰν ἡ βλάβη αὐτὴ συνέφερεν εἰς ἄλλους ΄ἐὰν ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ὑπέκειτο ὑπὸ τὸν ἀρχιεπίσκοπον τῆς Κωνσταντινουπόλεως .

Αὐτοκέφαλος εἶναι ἡ ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καὶ ὅμως πόση καὶ ὁποία ἐπιβουλὴ γίνεται ὑπὸ τὸ πρόσχημα τῆς θρησκείας καὶ τῆς Ἐκκλησίας κὰτ΄αὐτῆς ταύτης τῆς ἐθνικῆς ἠμῶν ὑπάρξεως! Ἂλλ΄ἂν τὶς ἀμφιβάλη περὶ τῆς πολιτικῆς ραδιουργίας , ἡ ὁποία ἐδύνατο νὰ γίνηται διὰ τῆς ἐν Κωνσταντινοιπόλει συνόδου κατὰ τῆς Ἑλλάδος , θέλει πεισθῆ ἀναντιρρήτως ἐκ΄τῆς ἀκολούθου διηγήσεως ἱστορίας ἀληθοῦς καὶ γνωστῆς*......*Κατὰ τὸν Φεβρουάριον τοῦ 1828 ἔτους αὐθόρμητος ὁ τότε ἀρχιεπίσκοπος τῆς Κωνσταντινουπόλεως Ἀγαθάγγελος ἐζήτησε τὴν ἄδειαν παρὰ τῆς Ὀθωμανικῆς ἐξουσίας εἰς τὸ νὰ μεταχειρισθῆ καὶ αὐτὸς τὰ ὁποία ἔδιδε εἰς χείρας αὐτοῦ ἡ θρησκεία ὄπλα πρὸς ὄλεθρον τῶν Ἑλλήνων ΄καὶ λαβῶν ταύτην ἀπέστειλεν εἰς τὴν Ἑλλάδα τέσσαρας ἐπισκόπους καὶ τὸν μέγαν πρωτοσύγκελλον (Γέν. Ἐφημ. Ἀριθ. 39 τοῦ 1828 ἔτους) διὰ νὰ διαιρέσωσι τοὺς Ἕλληνας καὶ ὑπὸ τὸ πρόσχημα θρησκευτικῶν παραινέσεων ν΄ἀποτοξεύσωσιν εἰς αὐτοὺς ἐμφύλιον πόλεμον , ὃ ἐστὶν ἐν΄τῷ τέλει ἤδη τοῦ ἱεροῦ ἠμῶν ἀγῶνος νὰ φέρωσι διὰ τῆς θρησκείας τὸν παντελῆ ἠμῶν ὄλεθρον! Ἰδοὺ καταχθόνιον ἐπινόημα! Οἱ ἀπεσταλμένοι ἦλθον εἰς τὴν Ἑλλάδα κατὰ τὸν Μάϊον τοῦ αὐτοῦ ἔτους΄ ἂλλ΄ἐὰν δὲν ἐδυνήθησαν νὰ φέρωσιν εἰς πέρας τὸν ὀλεθριώτατον τῆς ἑαυτῶν ἀποστολῆς σκοπὸν , τοῦτο χρεωστεῖται εἰς τὰς τότε περιστάσεις . Ἂλλ΄εἶναι περίεργον ν΄ἀκούση τὶς τὴν ἐφημερίδα τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως , λαλοῦσαν περὶ τούτου , ἢ μᾶλλον αὐτὸν κυβερνήτην Ι.Α. Καποδίστριαν λαλοῦντα δὶ΄αὐτῆς περὶ αὐτοῦ: *Ὁ ζόφος εἰς τὸν ὁποῖον εὑρίσκεται τὸ Ὀθωμανικὸν ὑπουργεῖον μετὰ τὴν ἀποφασιστικὴν ἀποποίησιν τῆς συνθήκης τῆς 6 Ἰουλίου , φαίνεται μὲν καὶ ἐξ΄ἄλλων συγκεχυμένων βαδισμάτων τῆς Πόρτας* (σήμ: τῆς Κυβέρνησης τοῦ Σουλτάνου) , *οὒχ΄ἧττον δὲ καὶ ἐκ τοῦ τρόπου , μὲ τὸν ὁποῖον ἤλπισεν ἐσχάτως ἤδη νὰ δελεάση τοὺς Ἕλληνας διὰ μέσου του ἐν Κωνσταντινουπόλει Πατριάρχου Ἀγαθαγγέλου . Ἀπίθανος θέλει φανῆ ἡ διήγησις τῶν βάσεων τοῦ σχεδίου τούτου , εἶναι ὅμως ἀληθὴς , ἐξαχθεῖσα ὑπὸ πηγῆς εἰδημόνος .

Μετὰ τὴν ἀπὸ Κωνσταντινουπόλεως ἀναχώρησιν τῶν τριῶν πρέσβεων ὁ Ρεΐζ Ἐφέντης εἰς μίαν συνεντευξὶν τοῦ μετὰ τοῦ Πατριάρχου ἐφάνη παρωργισμένος καὶ ἤλεγξεν αὐτὸ , ὅτι δὲν ἐκπληροὶ τὰ πατριαρχικὰ χρέη του . Ὁ Πατριάρχης φοβηθεῖς μήπως ἐκπέση τοῦ θρόνου του ἢ μήπως εὑρεθῆ εἰς ἀνάγκην νὰ ἐκκενώση τὸν συναχθέντα πλοῦτον τοῦ , σκεφθεῖς ἐπενόησε καὶ ἐπρόβαλεν εἰς τὴν Πόρταν ὅτι , ἂν τῷ ἐδίδετο ἄδεια , ἠδύνατο νὰ μεταχειρισθῆ τινὰ μέσα , διὰ νὰ διαιρέση τοὺς Ἕλληνες καὶ μὲ τὸ πρόσχημα θρησκευτικῶν παραινέσεων νὰ ἀποτοξεύση εἰς αὐτοὺς ἐμφύλιον πόλεμον* (Ἒνθ΄ἂν , σέλ. 220 - 222)

Λίγο παρακάτω (ἒνθ΄ἄν. σέλ. 223 - 224) : *Ἀλλὰ - σημιούσθω ἐν παρόδω - ἂν τὶς γράψη σήμερον (σ.: 1833) περὶ τοῦ νῦν παναυκλεῶς πατριαρχεύοντος Γρηγορίου τοῦ Στ΄, ὅπως ἔγραφε τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1828 ἔτους ὁ Καποδίστριας περὶ τοῦ Ἀγαθαγγέλου , ὅλοι οἱ σφόδρα ζηλωταὶ θέλουσι κραυγάσει κὰτ΄αὐτοῦ *ὡς ἀσεβεστάτου , ὡς ἄκρου ὑβριστοῦ καὶ καταφρονητοὺ τῆς Ἐκκλησίας , ὡς θέλοντος νὰ φέρη ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν τὸν παναγιώτατον καὶ οἰκουμενικὸν πατριάρχην*!

Καὶ ὅμως ὁ Καποδίστριας ἔγραφε περὶ τοῦ Ἀγαθαγγέλου , ὅπως ἔγραφεν , ὄτε ὁ σουλτάνος δὲν ἐδυσκολεύετο πανταλῶς ἀπὸ τοῦ νὰ κόψη τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ! Ἂλλ΄εἶναι ὁ Γρηγόριος (ὁ Στ΄) ὀλιγώτερον τοῦ Ἀγαθαγγέλου ἔνοχος ὡς πρὸς τὴν Ἑλλάδα; Ἐκεῖνος ἐπενόησεν ἐναντίον αὐτῆς - μηκέτι ἀνεγνωρισμένης καὶ παρὰ τῶν κυβερνήσεων τῶν ἄλλων ἐθνῶν αὐτονόμου καὶ ἀνεξαρτήτου - ὀλέθριον σχέδιον καὶ οὗτος ἐπιβουλεύει αὐτὴν - αὐτόνομον ἤδη καὶ ἀνεξάρτητον ὑπάρχουσαν΄διότι ἀπαιτούσι τοῦτο ἄλλοι ἂπ΄αὐτοῦ , ὡς ἐκ τῆς διηγήσεως θέλει φανῆ*....*Καὶ ΕΚΕΙΝΟΣ ὑπὸ τὸ πρόσχημα θρησκευτικῶν παραινέσεων , ἐμελέτησε ν΄ἀποτόξευση μεταξὺ τῶν Ἑλλήνων ΕΜΦΥΛΙΟΝ ΠΟΛΕΜΟΝ καὶ ΟΥΤΟΣ , ὑπὸ πρόσχημα τῆς διατηρήσεως ἀκεραίου καὶ ἀπαραχαράκτου της Ὀρθοδοξίας , ἐπενόησεν ἢ ἀνεδέχθη νὰ ἐκτελέση πὰρ΄ἄλλων ἐπινοημένον ὀλεθριότατον σχέδιον!......ΕΛΛΗΝΕΣ ! ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ἀπὸ τῶν ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΩΝ καὶ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΩΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΩΝ!!* Αὐτὴ εἶναι ἡ συμβουλὴ τοῦ Μέγα ἄνδρα Θ. Φαρμακίδη πρὸς ὅλους τους Ἕλληνες .

Τὰ ἄνω *ὀλέθρια σχέδια* καὶ οἱ *ἱστορίες* ἀποδεικνυόμενα πλήρως ἱστορικῶς σ΄αὐτὴν , περιγράφονται γλαφυρώτατα καὶ παρατίθενται στὴν ἐν΄ἀρχὴ ἔκδοση (1840) τῆς *Ἀπολογίας* τοῦ Θ. Φαρμακίδου .

Τοῦ Θ.Φαρμακίδη τὰ λόγια ἐπαληθεύονται στὶς μέρες μας ὅπως γράφω ἐδῶ παρακάτω!      

*Ἡ ἔννοια Πατρίδα εἶναι ἀπαράδεκτη ἀπὸ χριστιανικῆς ἀπόψεως* . Ἡ φράση αὐτὴ ἀνήκει στὸν μητροπολίτη Σερβίων καὶ Κοζάνης Ἀμβρόσιος Γιακαλὴ .

Αὐτὴν τὴν φράση καὶ ἄλλες ἀνακοίνωσε μέσω τῆς εἰσήγησής του πρὸς τὴν ὁλομέλεια τῆς ἱεραρχίας . Αὐτὸς δὲ προσβλέπει μὲ ἐλπίδα στὴν μετατροπὴ τῆς Ἑλλάδος σὲ *μία πολυπολιτισμικὴ , πολυφυλετικὴ καὶ πολυγλωσσικὴ χώρα* . Γὶ΄αὐτὸν αὐτὴ εἶναι μία *ἐξαιρετικὰ εὐπρόσδεκτη καὶ θεάρεστη κατάσταση* . Δήλωσε δὲ πὼς *κάθε ἔννοια πατρίδας δὲν συμβιβάζεται μὲ τὴν οὐσία τοῦ χριστιανικοῦ κηρύγματος* , ἀλλὰ ἀντιθέτως λέει πὼς ἔννοιες ὅπως *τὸ ἔθνος καὶ ἡ φυλὴ μόνον ὡς νόσημα μπορεῖ νὰ ἰδωθοῦν ἀπὸ τὴν ἐκκλησία μας : ὡς αἵρεση , ἐπίσημα διαγνωσμένη καὶ καταδικασμένη* .

Ὑπενθύμισε δὲ ὁ Μητροπολίτης πὼς *...μεγάλα πατερικὰ ἀναστήματα ὅπως αὐτὸ τοῦ Ἰωάννου Χρυσοστόμου δὲν ἤσαν Ἕλληνες στὴν καταγωγή* .  

Ἀναρωτιέμαι γιατί ὁ ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ἀντὶ νὰ καταδικάσει τὸ κείμενο αὐτῆς τῆς εἰσήγησης , τὸ ἀπέκρυψε ἀπὸ τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς συντάκτες;

Ἴσως δὲ , διότι αὐτὴ ἦταν πάντα ἡ ἄποψη τῆς Ἐκκλησίας παρὰ τὶς παραπλανητικὲς κατὰ καιροὺς δηλώσεις της γιὰ τὸ ἀντίθετο .

*ΕΘΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ*

τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως

*Η ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ*

Τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως ἐκδίδει κάθε χρόνο τὸ *Ἡμερολόγιο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου* , στὸ ὁποῖο ἀναφέρονται ὅλα τὰ θέματα ποὺ τὸ ἀφοροῦν (τυπολογικὰ , διοικητικὰ κ.λ.π.) . Ἐπίσης καταγράφονται μέσα στὶς σελίδες του καὶ οἱ *Ἐθνικὲς Ἑορτὲς* τῶν Τούρκων τὶς ὁποῖες τὸ Πατριαρχεῖο τιμᾶ , μὲ ἀργία τῶν Πατριαρχικῶν Γραφείων .

Μία ἀπὸ αὐτὲς τὶς Τουρκικὲς Ἐθνικὲς Ἑορτὲς ποὺ τιμᾶ τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως καὶ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μᾶς εἶναι ἡ *Νίκη τοῦ Ἀρχιστρατήγου* τῆς 30 Αὐγούστου καὶ ἀφορᾶ τὶς σφαγὲς τοῦ Ἑλληνισμοῦ κατὰ τὴν Μικρασιατικὴ Καταστροφὴ (Αὔγουστος 1922) , ὅπου καὶ τιμᾶται ὁ *Ἀρχιστράτηγος* τῆς γενοκτονίας μᾶς *Κεμὰλ Ἀτατούρκ* !

Ἡ ἀντίστοιχη Ἑλληνικὴ Ἐθνικὴ ἐπέτειος *Νίκης * τῶν Ἑλλήνων ἐπὶ τῶν Τούρκων ἡ 25η Μαρτίου , δὲν ἀναφέρεται πουθενὰ μεταξὺ τῶν ἀναγραφομένων στὸ ἐπίσημο *Ἡμερολόγιον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου* ἐθνικῶν ἐπετείων του .

Αὔγουστος 1922 Μικρασιατικὴ Καταστροφὴ Κεμὰλ Ἀτατοὺρκ Ἀρχιστράτηγος γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων τῆς Μ. Ἀσίας . Τὸ Πατριαρχεῖο τιμᾶ τὴν ἐπέτειο αὐτὴ ὡς ἔνδοξη Νίκη τῶν Τούρκων . 

Ἐφημερίδα *Ἐκκλησιαστικὴ Ἀλήθεια* Ἔτους ΙΕ΄ τῆς 10 Αὐγούστου 1895 Ἄρ. 25

Τὸ δὲ ἑλληνικὸ Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν στηρίζει τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως - τὸ τουρκικὸ αὐτὸ ἵδρυμα τὸ ὁποῖο συνεχίζοντας τὴν τουρκικὴ καὶ ἀνθελληνικὴ (ἐπὶ αἰῶνες) ἱστορικὴ καὶ πολιτικὴ τοῦ διαδρομὴ , ταυτίζεται καὶ σήμερα μὲ τὸ Τουρκικὸ κράτος ἀκόμη καὶ σὲ ζητήματα ποὺ ἀντιπροσωπεύουν βαρέα ἱστορικὰ κακουργήματα τῶν Τούρκων εἰς βάρος τῶν Ἑλλήνων , ὅπως ἡ σφαγὴ καὶ ὁ ξεριζωμὸς τῶν ἀμάχων συμπατριωτῶν μας τῆς Μικρᾶς Ἀσίας τὸ 1922 ἀπὸ τὸν Κεμὰλ Ἀτατοὺρκ .

Πῶς τὸ Ἑλληνικὸ Κράτος *στηρίζει* τοὺς ἐορταστὲς τῆς μεγαλύτερης συμφορᾶς τοῦ Ἑλληνισμοῦ στὴν σύγχρονη ἱστορία του;

Ἡ καθημερινὴ εἰδησεογραφία μᾶς πληροφορεῖ , ὅτι ἡ στήριξη αὐτὴ γίνεται μ΄ ὅλους τους τρόπους καὶ ἂπ΄ ὅλους τους φορεῖς τῆς δημόσιας ζωῆς τῆς Ρωμιοσύνης (πολιτικοὺς , διπλωματικοὺς , προπαγανδιστικοὺς , θρησκευτικοὺς κ.λ.π.)

Σὲ ἕναν μόνο τομέα - τὸν οἰκονομικὸ - ἀπουσιάζει ἡ πληροφόρηση .

Πουθενὰ δὲν δημοσιεύθηκε εἴδηση ποὺ νὰ ἀναφέρει μὲ πόσα χρήματα τὸ Ρωμαϊκὸ κρατίδιο ἐπιχορηγεῖ κάθε χρόνο τοὺς δοξαστὲς τοῦ Κεμὰλ (Τὸ Πατριαρχεῖο) χρήματα , χρήματα τὰ ὁποῖα εἰσπράττει ἀπὸ ἀνυποψίαστους φορολογούμενους μεταξὺ τῶν ὁποίων εἶναι καὶ τὰ παιδιὰ καὶ τὰ ἐγγόνια ἐκείνων ποὺ κατάσφαξε ὁ Κεμὰλ , τῶν Μικρασιατῶν Ἑλλήνων , ἐκείνων ποὺ ξερίζωσε ἀπὸ τὶς προαιώνιες πανάρχαιες ἑστίες τους καὶ τοὺς ἔστειλε ὡς κοινωνικὰ , οἰκονομικὰ καὶ ψυχικὰ ναυάγια στὴν *Ἑλλάδα* , γιὰ νὰ δυστυχίσουν , γιὰ νὰ ζήσουν ἐπὶ δεκαετίες ἀβοήθητοι σὲ παράγκες , νὰ ἀρχίσουν ἀστήρικτοι τὸν ἀγώνα ἐπιβίωσης , ἐνῶ τὸ ἴδιο τὸ Ρωμαϊκὸ κρατίδιο τοὺς ἄφηνε στὸ χάλι τοὺς , στέλνοντας τὰ δισεκατομμύρια τοῦ Δημοσίου Ἑλληνικοῦ Ταμείου στοὺς ὀλίγους του Φαναρίου , αὐτοὶ οἱ λίγοι (του Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου) ποὺ ἐπίσης ἐκμεταλλεύονται τὰ τεράστια (*χρυσορυχεία*) τοῦ ἀπόδημου Ἐληνισμοῦ ὑπὸ τὴν αἰγίδα τῶν Ἀρχιεπισκόπων ὅπως τῆς Β. καὶ Ν. Ἀμερικῆς , τῆς Αὐστραλίας κλπ , κλπ !

Πόσες δὲ εἶναι *δόσεις* (ὄχι δὲ σὲ ἐπιταγὲς ἀλλὰ σὲ *ζωντανὸ χρῆμα*) ποὺ ἀποστέλλονται κάθε χρόνο στὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως - τὸ Τουρκικὸ ἵδρυμα - καὶ πόσο εἶναι γιὰ τὸν Ἕλληνα φορολογούμενο τὸ ἐτήσιο κόστος ποὺ πληρώνει γιὰ τὴν συντήρηση τῆς *Πνευματικῆς καὶ ἰδεολογικῆς* σκλαβιᾶς του;

>>συνέχεια της Προμηθέας ο Λόγος(9)>> 

<<πίσω στης Προμηθέας ο Λόγος(6)<<

<<αρχική σελίδα περί της Προμηθέας ο Λόγος<<

<<Διωγμοί φιλοσόφων και μύθοι<<